Neki od najranijih poznatih fluksova bili su natrijum karbonat, potaša, drvni ugalj, koks, boraks,[1]kreč,[2]olovo sulfid[3] i određeni minerali koji sadrže fosfor. Gvozdena ruda je takođe korišćena kao fluks u topljenju bakra. Ovi agensi su imali različite funkcije, a najjednostavniji je bio redukcioni agens, koji je sprečavao stvaranje oksida na površini rastopljenog metala, dok su drugi apsorbovali nečistoće u šljaku, koja je mogla da se ostruže sa rastopljenog metala.[4]
Fluksovi se takođe koriste u livnicama za uklanjanje nečistoća iz rastopljenih obojenih metala kao što je aluminijum, ili za dodavanje poželjnih elemenata u tragovima kao što je titanijum.
Kao redukcioni agensi, fluksovi olakšavaju lemljenje, braziranje i zavarivanje uklanjanjem oksidacije sa metala koji se spajaju. U nekim primenama rastopljeni fluks takođe služi kao medijum za prenos toplote, olakšavajući zagrevanje spoja pomoću alata za lemljenje.