Hrvatski MASPOK je ugušen krajem 1971. nakon 21. sjednice Predsjedništva Saveza komunista Jugoslavije. Bilo je to vreme kad su ojačale tendencije nacionalne državnosti republika i postojao je strah od slabljenja državnog centralizma. Liberali su sumnjičeni i da su pomirljivi prema kritici federalnog centralizma i zahtevima za slabljenje kom-partijskog monopola. Prigovarano im je i što ne žele da osude hrvatski maspok.[1]
18. 10.1972. je u medijima objavljeno "pismo" Tita i SKJ - poziv na borbeniju partiju, "demokratski centralizam" i veći nadzor SKJ nad društvom. Narednih dana dolazi do sastanka jugoslovenskog predsednika Tita i srbijanskih rukovodilaca.
Bora Pavlović (sekretar GK SK Beograda). Sledi čistka "liberala" u Srbiji i drugim republikama.
Iz solidarnosti sa njima i Koča Popović je tada dao ostavku na sve funkcije,[2] u potpunosti se povukavši iz politike.[3] Nakon što su podneli ostavke, Nikezić i Tepavac odlaze u prvoboračku prevremenu penziju, na koju su imali pravo, a Latinka Perović piše svoju doktorsku disertaciju. Našli su se u strogoj izolaciji, koja je postala naročito neprijatna kad je štampa počela pisati o njima kao antititovskoj grupi. Družili su se po stanovima sa Kočom Popovićem, i još nekolicinom najbližih istomišljenika. Ipak, najgore je prošao Mirko Čanadanović, kome su uskratili pasoš kad je morao na operaciju srca, kakva se tada još nije izvodila u Jugoslaviji.[1]
Posle onoga što je učinjeno sa Srbima (Nikezićevom ekipom) postalo mi je jasnije šta se događa i kuda idemo jer je to, po mojoj oceni, bila jedna vrsta dvorskog (državnog) udara. .... Ocenio sam to kao zaverenički obračun s legitimnim zastupnicima demokratske orijentacije u Savezu komunista, u Srbiji i u Jugoslaviji.[4]
