Prostirala se od rijeke Moštanice na zapadu, gdje se graničila sa dubičkom župom, do Save na sjeveru i do Vrbasa na istoku. Južna granica je bila rijeka Crkvena na obroncima Kozare. Sjedište župe je bilo u starom gradu Vrbasu koji je identifikovan sa ruševinama Marijinog grada iznad današnjih Gornjih Podgradaca, koje je bilo podgrađe grada Vrbasa. Stari grad Vrbas, sa crkvom svetog Đorđa proglašen je za nacionalni spomenik Bosne i Hercegovine[2]
Vrbasom je dugo vremena upravljala ugarska i hrvatska vlastela iz slavonske banovine. Širenjem bosanske kraljevine, Veliki vojvodaHrvoje Vukčić Hrvatinić pripojio je župu Vrbas Donjim Krajima i bosanskoj u vremenu iza 1383. kada se kao predhodni ugarski upravnik pominje Ivan, sin Vladislava, commes et castellanus de Vrbaz. Godine 1391. kao župan Glaža navodi se Dragiša Vukčić kao župan Glaža.[1]
U periodu bosanske vlasti od jednog dijela župe Vrbas, istočno od rijeka Jurkovice i Osorne do rijeke Vrbasa i od Save na sjeveru do Crkvene na jugu, formirana je župa Glaž. U povelji Hrvoja Vukčića iz 1412. navedeni su svjedoci, iz Glaža - vojvoda Ivaniš Petrović, a iz Vrbasi - Peter Jočić.
Već slijedeće, 1413. godine, Hrvoje je ostao bez vrbaške i sanske župe. Župu Vrbas je tada na upravu dobio kancelar Eberhard od Albena, a zatim je 1433, prešla u ruke kneza Ivana Blagajskog. Preudajom njegove udovice Doroteje do posjeda je došao knez Martin Frankopan. Župa Glaž je ostala u bosanskoj državi do njenog pada pod osmansku upravu 1463. god. Baštinili su je potomci Dragiše Vukčića - njegov sin vojvoda Ivaniš Dragišić, i unuci knez Pavle, knez Marko i knez Juraj.[1]
