Vojislav Vukčić Hrvatinić (XIV st. – cca 1393.) je bio bosanski vlastelin iz druge polovine XIV stoljeća. Najmlađi je sin vojvode Vukca Hrvatinića i imao je trojicu braće (Hrvoje, Vuk, Dragiša).[1]
Njegovo političko i vojno djelovanje pada u vrijeme snažnog teritorijalnog širenja bosanskog kraljevstva u kojem su aktivno učestvovali i Hrvatinići, prvenstveno nastojeći da povrate izgubljene baštinske posjede koji su njihovi prethodnici ustupili ugarskom kralju nekoliko decenija ranije.
Život Vojislava Vukčića je slabo poznat, ali postoji nekoliko pisanih tragova. Zajedno sa Hrvojem u Kninu je 1388. god. vodio pregovore sa Trogirom o prelasku ovog grada pod bosansku vlast.[2] Među svjedocima u dvije isprave iz 1399. god. bosanskog kralja Ostoje, kojima je u "baštinu i plemenito" potvdio ranije povlastice Dubrovačkoj republici, zemlje od Kurila deri do Stona, navodi se pod imenom Vojislav Vojvodić. Vojislav je sa Hrvojem tada bio uz kralja Ostoju, najpre u Lišnici u Usori, a potom na kraljevskom dvoru u Sutjeski. Spominje se u Hrvojevoj ispravi Zadranima iz 1401. godine. Krajem avgusta 1402. godine Vojislav je u Hrvojevom taboru u Zemljaniku. Išao je u Zadar noseći Hrvojevu poruku Alojziju Aldemarisku, admiralu i namesniku Ladislava Napuljskog. Hrvoje je zakazivao sastanak sa ugarskim pretendentom na kome bi se dogovorili o zajedničkom ratovanju protiv Žigmunda Luksemburškog i njegovih pristalica.
Godina smrti Vojislava Vukčića je nepoznata, kao i njegove bračne veze. Jedino je poznato da je imao sina Juraja Vojsalića koji je poslije smrti svog strica Hrvoja Vukčića Hrvatinića bio najistaknutiji član vlastelinskog roda Hrvatinića.[3]
Upravo po Vojislavu Vukčiću ova grana Hrvatinića prozvana je Vojsalićima i imala je ulogu u posljednjim decenijama bosanske samostalnosti. Posljednjeg Hrvatinića Osmanlije su postavile za svoga kralja u Bosni.[4]
