Stevan Bodnarov (Gospođinci , 12. avgust 1905 — Beograd , 20. maj 1993 ), srpski vajar i slikar .
Biografija
Rođen je 12. avgusta 1905. godine u Gospođincima , Austrougarska , danas u Vojvodini , Srbija . Za vreme školovanja napušta bravarski zanat i stupio 1925. u Umetničku školu u Beogradu . Najpre učio vajarstvo kod P. Palačinija, a potom slikarstvo kod Mihaila Milovanovića . Od 1930. imao je izlaganja na prolećnim i jesenjim izložbama u Beogradu, a samostalno izlaže u Beogradu 1933. i Novom Sadu 1938. godine.
Boravio je u Parizu od 1934. do 1935. i 1938.-1939. i tamo održavao izložbe. Zbog učestvovanja u NOP-u , od 1942. do 1944. bio je zatvoren u Banjičkom logoru , a u proleće 1944. godine odlazi u NOVJ .
Bodnarov je ostao prilično dosledan svojim shvatanjima, zastupajući realistički stilski izraz u vajarstvu i u slikarstvu. Bavio se poslednjih godina minijaturom i u nju uveo dinamičniju fakturu.
Umro je 20. maja 1993 . godine u Beogradu. Sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju .
Glavni slikarski radovi su mu:
Glavni vajarski radovi su mu: poprsja Pjera Križanića , Cuce Sokić (Muzej u Skoplju), Ismeta Mujezinovića (Narodni muzej , Beograd), Dimitrija Tucovića (trg Slavija u Beogradu), te spomenici Janku Čmeliku u Staroj Pazovi (1948. ), streljanim u Jajincima (1951. ), palim borcima u Kuli (1951.) i u Bijelom Polju (1952. ). Autor je i poprsja Ive Lole Ribara , Ivana Milutinovića i Đure Đakovića na Grobnici narodnh heroja na Kalemegdanu .
Foto galerija
Literatura
Vanjske veze
