Na Svetoandrejskoj skupštini1858. godine vođ je obrenovićevaca i predvodi delegaciju koja od kneza Aleksandra traži abdikaciju. Po povratku Miloševom 1860. godine postaje predsednik Saveta, dok je pod Mihailom u penziji.
1875. godine postaje predsednik vlade, kao i 1876. godine. Ova druga Mihailovićeva vlada vodi oba oslobodilačka rata sa Turskom i dovodi Srbiju do teritorijalnog proširenja i nezavisnosti na Berlinskom kongresu.
Sahranjen je u Jagodini, njegova grobna crkva je pod zaštitom države, ali se nekoliko decenija nalazi u zapuštenom stanju.[1]