Poslednji valcer u Sarajevu

Za ostale upotrebe, v. Belle epoque (razvrstavanje).
Poslednji valcer u Sarajevu
RežijaNikola Stojanović
MuzikaArsen Dedić
StudioBosna film
Datum(i) premijere2007.
Zemlja SFR Jugoslavija
Jeziksrpskohrvatski

Belle Epoque ili Poslednji valcer u Sarajevu, režisera Nikole Stojanovića, je poslednji igrani film nastao u SFRJ. Film je sniman u Sarajevu, Travniku, Beogradu i Beču. Glazbu za film je komponovao Arsen Dedić a kostime je radila Emilija Kovačević. Film je snimljen je 1990. godine, ali je premijerno, prikazan nakon 17 godina, na Prvom filmskom festivalu Srbije u Novom Sadu, 2007. godine. Pretpremijera filma bila je 15. juna 2007. godine u Užicu, a nakon toga imao je i zatvorenu projekciju 21. avgusta u Sarajevu.[1]

Ratni sukobi na području bivše Jugoslavije odredili su sudbinu filma, koji se zatekao u "Jadran filmu" u fazi laboratorijske obrade kada je počeo raspad Jugoslavije. Tokom opsade Sarajeva postojala je velika opasnost da snimljeni materijal bude uništen. Filmski negativi bili su u „Jadran filmu“ u Zagrebu, a radni materijal čija je montaža započela pre početka rata nalazio se u “Bosna filmu” u Sarajevu. Producent filma Bakir Tanović je uspeo je da sačuva film od uništenja prebacivši ga u svoju kuću, dok su svi radni materijali za montažu koji su se tada nalazili u “Bosna filmu” tokom rata uništeni.[2]

Radnja filma

Film govori o poslednjim danima epohe u Evropi poznate pod imenom Belle Epoque, viđene kroz život prvog bosanskog snimatelja Antona Valića. Radnja filma je smeštena u Sarajevo i opisuje vreme burnih dešavanja na području Balkana i pripreme atentata na Franca Ferinanda, izmedju 1910. i 1914. godine, prateći život Antona Valića, koji je snimio prvi dokumentarni film o samom atentatu, i njegovu strast prema pevačici i prostitutki Erzi Jevropi.

Nagrade

Film je na Prvom srpskom festivalu osvojio grad pri, a nagrada za najbolju žensku ulogu pripala je Viti Marvič. Takodje osvojio je i nagrade za glazbu, scenografiju i masku.

Uloge

Uloge u filmu tumače:

  • Davor Janjić kao Anton Valić,
  • Vita Mavrič kao Erži Jevropa,
  • Radmila Živković kao Paulina Mec-Valić
  • Snjezana Martinović kao Jovanka Čabrinović
  • Petar Božović kao Viktor Ivanjuk, šef policije
  • Boro Stjepanović kao Fabricio Marineti
  • Tatjana Pujin kao Matilda Cimerling,
  • Alain Noury kao Louis de Bosh,
  • Mira Banjac kao frau Frice,
  • Slobodan Ćustić kao Danilo Ilić,
  • Davor Dujmović kao Gavrilo Princip,
  • Nebojša Kundačina kao Nedeljko Čabrinović,
  • Zvonko Lepetić kao Vasa Čabrinović,
  • Vera Veljović-Jovanović kao Vukosava Čabrinović,
  • Haris Burina kao pijanista,
  • Rade Marković kao Cimerling,
  • Filip Šovagović kao Vlada Gačinović,
  • Senad Bašić kao Bogdan Teraić
  • Ante Vican kao Karl Mec,
  • Jozo Lepetić kao Albert Mec,
  • Nada Pani kao majka Danila Ilića,
  • Mirko Vlahović kao Mihajlo Pusara,
  • Stjepan Marković kao Trifko Grabel,
  • Mladen Nelević, kao Vlado Slijepčević,
  • Ranko Gucevac kao Halil,
  • Alfred Posavec kao David Baruh
  • Franciska Spahić kao Greta Fehervari,
  • Mladen Azinović kao Zbir,
  • Ines Fančović kao Anči,
  • Orhan Depa kao ađutant Heler,
  • Nikola Stojanović kao Grof Mericl,
  • Taida Cingić kao grofica Virna Lanjut,
  • Milan Kinjatović kao Fred Cimerman,
  • Zoran Simonović kao šef sale
  • Drago Boldin kao koreograf,
  • Jelena Cović kao prostitutka,

Reference

  1. [1][mrtav link]
  2. „Archive copy”. Arhivirano iz originala na datum 2008-09-28. Pristupljeno 2008-07-08. 

Vanjske veze