Maksim Skopljanac je bio patrijarh srpske crkve u periodu od 1655--1674. godine.
Sa mesta mitropolita paškog, izabran je ze patrijarha pećkog u vreme kada se njegov prethodnik, patrijarh Gavrilo, nalazio u Rusiji i odatle poručio da biraju novog patrijarha.
Kao učen čovek i ljubitelj knjige na svojim čestim putovanjima skupljao je stare knjige. Tako je u Skoplju, svom rodnom mestu, našao Pentikostar, kupio je knjigu Taktikon i priložio Velikoj crkvi u Peći. Cetinjskom manastiru je poklonio minej za septembar, a manastiru Hilandaru je doneo na dar tetrajevanđelje.
Da bi utvrdio pravoslavnu veru u narodu, patrijarh Maksim je dosta putovao. Godine 1666. posetio je manastir Šišatovac i poklonio se moštima svetog Stefana Štiljanovića.
Praznik Hristovog Vaskrsenja, koji se 1671. godine dogodio na Đurđevdan, proveo je u Nikolju pod Kablaram. O njegovoj poseti manastiru Dečanima je takođe sačuvan pomen, ali nije zapisano koje je godine posetio manastir.
S obzirom na dažbine koje je morao da plaća turskim vlastima, patrijarh Maksim je bio prisiljen da lično ide u «pisaniju» u Vlašku 1661, Samokov 1662, i Razlog 1664 i Pančevo 1670. godine. Za vreme patrijarha Maksima živopisan je hram Svetog Nikolaja u Pećkoj patrijaršiji 1672. godine, a 1674. godine sagrađeni su konaci.
Početkom marta 1669. Godine patrijarh je oboleo i na Spasovdan iste godine izabran je Arsenije Crnojević za mitropolita hvostanskog ili pećkog u svojstvu koadjutora. Patrijarh Maksim je umro 29. oktobra 1680. godine u Peći.
Literatura