Luigi Rodolfo Boccherini[1] (Lucca, 19. februara 1743. – Madrid, 28. maja 1805.), talijanskiklasicističkikompozitor i violončelist kojeg je muzika zadržala dvorski i galantnistil iako je sâm sazrijevao pomalo udaljen od velikih evropskih muzičkih centara. Boccherini je naširoko poznat po jednom svojem menuetu iz Gudačkog kvinteta u E-duru, op. 11, br. 5 (G 275) i Koncertu za violončelo u B-duru (G 482). Posljednje djelo dugo je bilo poznato po znatno izmijenjenoj verziji njemačkog violončelista i plodna aranžera Friedricha Grützmachera, no nedavno je vraćeno na originalnu verziju. Boccherini je komponirao nekoliko gitarskih kvinteta, uključujući Fandango (1798.) pod utjecajem španjolske muzike. Njegova biografinja Elisabeth Le Guin među Boccherinijevim muzičkim kvalitetama zabilježila je »zadivljujuću repetitivnost, afekciju za proširene pasaže s fascinantnim teksturama, ali gotovo bez melodijske linije, opsesiju mekom dinamikom, unikatno uho za sonoritet te neobično bogatu paletu introvertiranih i tugaljivih afekata«.[2]
Luigi Boccherini uz violončelo. Nepoznati umjetnik (c. 1764–1767).
