PROFILPELAJAR.COM

Lucije Tarkvinije Oholi (Lucius Tarquinius Superbus) je bio posljednji rimski kralj, vladao je u periodu od 534. pne. - 509. pne. Nastavio je s osvajanjima i započeo s osnivanjem kolonija čime je udario temelj kasnije rimske prevlasti nad cijelim Sredozemljem. Opteretio je narod nametima pa nije bio omiljen. Silovanje Lukrecije, kćeri jednog bogatog Rimljanina, od strane Tarkvinijeva sina Seksta iskorišteno je protiv kralja te je on prognan od strane skupine imućnih Rimljana. Time je završeno rimsko kraljevstvo i proglašena republika. Vođe pobune Lucije Junije Brut i Tarkvinije Kolatin su izabrani za prve rimske konzule.

Vladavina

Rimska tradicija govori kako je Tarkvinije bio sin ili potomak nekadašnjeg kralja Tarkvinija Priska, te ljut zbog toga što je kraljem umjesto njega samog postao Servije Tulije. Kraljeva kći se udala za Tarkvinija, i na kraju je bila glavni pokretač zavjere koja je dovela do Tulijevog ubistva. Tarkvinije se tada pred Rimljanima proglasio novim kraljem.

Njegovu vladavinu su obilježila ubistva Tulijevih pristaša u Senatu te opozivanje svih Tulijevih reformi u korist plebsa. Tarkvinije je tako plebejcima oduzeo pravo da sudjeluju u ratu, i umjesto toga ih koristio kao radnu snagu prilikom izgradnje Cloace Maxime. U ratovima s Etrurcima i Latinima Tarkvinije je nedostatak vojske kompenzirao s najamnicima.

Tarkvinije je također poravnao vrh Tarpejske stijene i uklonio tamošnja sabinjanska svetišta. Dovršio je izgradnju Jupiterovog hrama na Kapitolu, a vjenčanje jednog od sinova za princezu iz Tusculuma je Rimu donijelo važnog saveznika. Tradicija navodi kako je Tarkvinije otkupio znamenite Sibilske knjige proročanstava.

Pad

Godine 510. pne. Tarkvinijev nasilni sin Seksto je silovao plemkinju Lukreciju, zbog čega je ona izvršila samoubistvo, prethodo o svemu obavijestivši rodbinu. Njen brat Lucije Junije Brut, kao i suprug Tarkvinije su pokazali njeno mrtvo tijelo narodu i pozvali ga da oružjem osveti taj zločin. Rezultat je bio ustanak zbog kojeg su se Tarkvinije, njegova porodica i pristaše morali otići u izgnanstvo kod Tarkvinijevih etrurskih rođaka.

Jedan od tih rođaka bio je Lars Porsena, kralj Kluzija. Njegova vojska je opsjela Rim s ciljem da vrati Tarkvinija na prijestolje, ali je Porsena, duboko impresioniran rimskom hrabrošću, odlučio od toga odustati. Godine 496. pne. Tarkvinije je ponovno sudjelovao u napadu na Rim, ovaj put kao dio latini|latinske vojske, ali je u bitci kod Regilskog jezera ranjen, a njegov sin Sekst poginuo. Tarkvinije je iste godine umro u izgnanstvu u Kumi.