Homoseksualnost se uopšte ne pominje u konfucijanskim spisima. Niti se navodi kao greh, niti se opravdava. Kao praksa nekolicine individua pominje se u klasičnim tekstovima: Knjiga istorije (tradicionalno: 書經; pojednostavljeno: 书经; pinyin: Shūjīng) i Anali Proleća i Jeseni (kineski: 春秋 ili 麟經; pinyin: Chūnqiū) – oba teksta pripadaju korpusu Pet klasika (tradicionalno: 五經; pinyin: Wǔjīng).
Opis seksualne prakse je donekle sličan grčkom primeru, gde stariji muškarac ima ulogu "ljubavnika", dok mlađi uzima ulogu "ljubimca". Iz tekstova, međutim, nije jasno da li se očekivalo da se ovi odnosi prekinu kada bi mlađi muškarac prerastao određenu starosnu granicu, mada se čini da to nije bila praksa, budući da je klasna podela takođe bila prisutna (gospodar je imao ulogu "ljubavnika", a sluge uloge "ljubimca").
