Joaquín María de Ferrer y Cafranga (Pasajes de San Pedro, 8. decembar 1777 – Santa Águeda, 30. septembar 1861) bio je španski vojskovođa, političar i diplomat koji je 1841. godine nakratko služio kao premijer Španije.
Karijeru je nakon vojne službe u Peruu 1810-ih, a poslije je bio pristaša Liberalnog troljeća. Nakon sloma liberalnog režima je završio u egzilu, vrativši se u zemlju poslije smrti apsolutističkog kralja Fernanda VII, postavši zastupnik u Cortesu te ministar u nekoliko vlada. Priključio se Naprednoj stranci i postao blizak generalu Esparteru pod čijim je regentsvom 1841. i postao premijer. Poslije završetka Esparterovog regenstva se bavio diplomacijom.
