Heptarhija (engleski: The Heptarchy, od grčke riječi koja doslovno znači "sedmovlašće") je naziv za sedam anglosaksonskih država koje su postojale u južnoj, istočnoj i centralnoj Britaniji za vrijeme kasne antike i ranog srednjeg vijeka, a čijim je ujedinjenjem početkom 9. vijeka nastala Kraljevina Engleska. Pod državama Heptarhije se tradicionalno smatraju Northumbria, Mercia, Istočna Anglija, Essex, Kent, Sussex i Wessex.

Izraz je u upotrebi od 16. vijeka, ali ideja o sedam anglosaksonskih kraljevstava kao pretečama engleske države se pripusuje engleskom historičaru Henryju od Huntigtona koju je u 12. vijeku iznio na stranicama svoje knjige Historia Anglorum.^[1]

• Westermann Großer Atlas zur Weltgeschichte

• Stenton, F. M. (1971) Anglo-Saxon England, 3rd edition. Oxford U. P.
• Campbell, J. et al. (1991) The Anglo-Saxons. Harmondsworth: Penguin

• Monarchs of Britain, Encyclopædia Britannica
• The Burghal Hidage - Wessex's fortified burhs