Gornja Burgundija (francuski: Haute Bourgogne), također poznata i kao Transjuranska Burgundija (francuski: Bourgogne transjurane ili Transjuranija (njemački: Transjuranien) bila je historijska oblast, odnosno država (kraljevstvo) na području današnje Švicarske i istočne Francuske u ranom srednjem vijeku. Ime je dobila po drevnoj Burgundiji, odnosno gornjem toku rijeke Rhone i gorju Jura; teritorija joj je otprilike odgovarala današnjem zapadnom dijelu današnje Švicarske (Romandija) i današnjoj francuskoj regiji Franche-Comte.

Potiče od vojvodstva u franačkom Karolinškom Carstvu, odnosno teritorija koje su nakon Verdunskog sporazuma 843. bile poznate kao Srednja Franačka. Njih je karolinški car 855. Lotar I ostavio svojim sinovima, s time da je Charlesu od Provanse pripala Gornja i Donja Burgundija. Oko godine 864. je područje Gornje Burgundije osvojio grof Konrad II od Auxerrea iz Starije kuće Welf, koji je tim područjem vladao kao markgrof. Nakon smrti omraženog cara Karla Debelog 888. godine, lokalni plemići i biskupi su na skupštini Konradovog sina Rudolfa proglasili kraljem Gornje Burgundije.

Rudolfovi pokušaji da vlast proširi na cijelu nekadašnju Srednju Franačku, odnosno Lotaringiju, nisu uspjeli, ali je Gornja Burgundija očuvala svoju nezavisnost, tako da ga je naslijedio sin Rudolf II 912. Savez sa Donjom Burgundijom je, pak, omogućila udaja njegove majke Guille za donjoburgundskog kralja Huga od Arlesa. Nakon što je Hugo postao kralj Italije, odlučio je svom posinku predati svoje nekadašnje teritorije. Rudolf je tako 933. postao kralj Gornje i Donje Burgundije, te je stvorena država poznata kao Kraljevina Burgundija ili Arelatsko Kraljevstvo, koje se održalo do 1378. kao jedna od sastavnih država Svetog Rimskog Carstva.