Rođen je 1701. u Starom Vlahu. Patrijarh Arsenije IV Jovanović postavio ga je 3. avgusta 1735. za mitropolita Niškog. Prebegavši u Austriju zajedno sa Arsenijem IV, godine 1745. uspeva da postane temišvarski episkop. Sagradio je episkopsku rezidenciju u Temišvaru, Sabornu crkvu Vaznesenja Gospodnjeg, zatim, 1750. triptihon za manastir Studenicu, a 1751. živopiše oltarski prostor manastira Krušedola. Umro je 1. decembra 1754. i sahranjen u temišvarskoj Sabornoj crkvi.[2]
Dositej Obradović ga je u knjizi Život i priključenija prikazao kao slobodoumnog i prosvećenog mislioca. On piše da je episkop Georgije tumačio Isusovu parabolu o drvetu i plodovima („Poznajte drvo od ploda njegova ... neplodno drvo seče se i na vatru meće”) protiv neženjenih, neradnih i prosjačnih srpskih kaluđera, koje treba ukinuti, a "na manastirske posede familije naseliti, a manastire u škole, u bolnice i u vaspitališta sirote narodne dece preobratiti."[3]
