Ferdinando I Napuljski, zvan Ferrante (Valencia, 1423. – Napulj, 25. januar 1494.), bio je napuljski kralj od 1458. do 1494.[1] i vojvoda dinastije Trastámara.
Biografija
Ferdinando je rođen kao vanbračni sin Alfonsa V, koji ga je nakon što je 1442. ustoličen za napuljskog kralja, priznao kao legitimnog prijestolonasljednika.[1] Svog oca Alfonsa V naslijedio je 1458. i odmah se suočio s nevoljama jer je dio njegovih barona bio uz Renéa od Anjoua, kog su željeli na tronu pa su digli bunu. Ferdinando je tu pobunu ugušio 1464. godine, ali su tad njegovom kraljevstvu zaprijetile ekspanzionistički nastrojene Osmanlije, kao i teritorijalne aspiracije drugih apeninskih država. Također, morao se stalno hrvati s nezadovoljstvom vlastitih barona, zbog čega je bio politički oportunist.[1]
Kad su u augustu 1480. Osmanlije zauzele jugoistočnu luku Otranto, Ferdinando ih je uz financijsku pomoć Republike Firence istjerao 1481. godine. Nakon tog je postao firentinski saveznik, pa se zajedno a njom borio protiv Mletačke Republike u Ferrarskom ratu od 1482. do 1484. godine.[1]
Ferdinandovi pokušaji da se razbije moć svojih barona rezultirali su još jednom baronskom pobunomkoja je trajala od 1485. do 1487. godine. U toj su ga buni baruni pokušali skinuti s trona i umjesto njega instalirati vojvodu Renéa II od Lorraine, pa čak i njegova drugog sina Federica I. Čak je i papa Inocent VIII zaratio s Fernandom, ali je 1486. sklopio mir.[1] Nakon tog je Ferdinando ugušio svaki oblik pobune, osudivši, pohapsivši i pobivši lidere bune, kojima je i konficirao imovinu.[1]
Izvori
Vanjske veze
