Dža'far bin Jahja Barmaki, Džafar al-Barmaki (perzijski: جعفر بن یحیی برمکی, arapski: جعفر بن يحيى, ja`far bin yaḥyā) (767–803) bio je perzijski vezir na dvoru arapskog kalifa Harun al-Rašida. Bio je sin vezira Jahja ibn Halida od koga je naslijedio njegov položaj. Uživao je reputaciju velikog pokrovitelja nauke; nastojao je potaći prevođenje i prikupljanje grčkih naučnih tekstova u Bagdad, te privkačenje učenjaka iz Akademije u Gundišapuru sa ciljem da se drevni perzijski tekstovi također prevode na arapski, čime je potakao tzv. Prevodilački pokret. Također mu se pripisuje otvaranje prve fabrike papira u Bagdadu, a što je omogućila tehnologija izrade papira dobijena od Kineza zarobljenih u bitci za Talas 751. Džafar je, pak, pao u nemilost zbog navodne ljubavne veze sa kalifovom sestrom Abasom; zbog toga je uhapšen i odrezana mu je glava.
Džafar se nakon toga često pojavljivao u djelima fikcije vezanim uz Bagdad u Zlatno doba islama. Tako se pod raznim imenima pojavljuje u nekoliko priča prikupljenih u zbirku 1001 noć. Pojavljuje se kao negativac u holivudskom filmu The Golden Blade iz 1952. i animiranom filmu Aladdin iz 1992. U video-igrama iz serije Prince of Persia se pojavljuje kao zli čarobnjak Jaffar. Smatra se kako je poslužio i kao model za lik zlog vezira Iznoguda u istoimenom francuskom stripu.
Vanjske veze
