| Dušan Glišić |
|---|
|
| Rođenje | 11. 10. 1898. (1898-10-11) (dob: 126)
 Beograd
|
|---|
| Smrt | novembar 1944.
 Beograd |
|---|
| Počivalište | nepoznato |
|---|
| Suprug/a | Nadežda Stojadinović |
|---|
| Djeca | Ljiljana Glišić-Pekić
Omilj Glišić |
|---|
| Roditelji | Svetozar Glišić |
|---|
Dušan Glišić (Beograd, 11. oktobar 1898. – novembar 1944.), inžinjer i poduzetnik.
Život
Rođen je 1898. godine u Beogradu od oca Svetozara Glišića. Bio je inžinjer i vodio je građevinsko preduzeće. 1930-ih bio je predsjednik Jugoslovenskog fudbalskog saveza i u uredništvu fudbalskog kluba Jugoslavija. Oženio je Nadeždu Stojadinović, kćerku kasacionog sudije iz Čačka i sestru političara iz Radikalne stranke Milana Stojadinovića, s kojim će imati uske prijateljske odnose. Godine 1932. rodila je se kćerka Ljiljana, a 1936. godine sin Omilj. Od 1938. Dušan je bio tehnički direktor lista „Vreme”.
Za vrijeme borbi u Srbiji, 1944. porodica je odselila u Aleksandrovac kod Požarevca, dok je on ostao u Beogradu. Kada su u oktobru 1944. Crvena armija i NOVJ ušli u Beograd, Glišić je, kao zet Milana Stojadinovića, uhapšen od strane partizana i, zajedno sa drugim optuženicima, okrivljen da je bio „narodni neprijatelj i ratni zločinac” u smislu članaka 13, 14 i članka 16 Uredbe Vrhovnog štaba o vojnim sudovima. Osuđen je po kratkom postupku na strijeljanje pri kraju novembra 1944., te je njegovo tijelo bačeno u masovnu grobnicu. Njemu i ostalim optuženim je propisan gubitak časnih prava i konfiskacija imovine.
Njegova podorica je pala u nemilost i nakon rata je živjela u siromaštvu. Kćerka Ljiljana će završiti studije arhitekture na Univerzitet u Beogradu te će se 1958. udati za Borislava Pekića. Sin Omilj će postat advokat. Dana 4. augusta 2008. Dušan Glišić je posmrtno rehabilitiran odlukom br. 267/07 Okružnog suda u Beogradu.
