Presjek debla domaće šljiveTost sa svježim sirom i džemom od domaćih šljivaPitaZwetschgendatschi tart, specijalitet njemačkog grada Augsburga Zwetschgenmännla i Zwetschgenweibla, voćne lutke na tržnici u Nürnbergu
Domaća šljiva(Prunus domestica subsp. domestica) je stablo i plod koštuničavog voća. Domaća šljiva je podvrsta šljive (Prunus domestica).
Smatra se da je domaća šljiva nastala hibridizacijom između trnjine i džanarike. Do danas je proizveden veliki broj sorti (kultivara) domaće šljive, preko 2000. Gaji se u čitavoj Evropi izuzev krajnjeg severa, severnoj i južnoj Africi, severozapadnoj Indiji, istočnoj Aziji, Severnoj Americi.
Sve sorte svrstane su u dve grupe (kojima je dat taksonomski rang podvrste):
cepače ili prave šljive, subsp. domestica, koje se karakterišu odsustvom trnja, zelenobelim kruničnim listićima, spljoštenim endokarpom (koštica), koji se lako odvaja od „mesa" ploda (mezokarp);
turgunje ili trnošljive, subsp. insititia (L.) C.K.Schneider, koje imaju trnje, čisto bele krunične listiće, okruglast endokarp za koji je srastao mezokarp.
Sorte domaće šljive gajene u Srbiji (prema „Flori SR Srbije")
Srpska šljiva
Šljiva čini više od 40 % stabala u Srbiji.[1] Gaje se ove sorte:
Papračanka (debeljača) - domaća sorta, rasprostranjena oko Knjaževca;
Požegača (mađarka) - odomaćena sorta, najzastupljenija među sortama šljiva u Srbiji;
Prezident (President);
Ranka crvena - domaća sorta, rasprostranjena u svim šljivarskim regionima Srbije;
Sitnica (saridža) - domaća sorta, rasprostranjena u široj okolini Pirota;
Stenli (Stenley)
Trnovača (piskavac) - domaća sorta, rasprostranjena oko Čačka i Valjeva;
Fruškogorska bela - domaća sorta, nalazi se na padinama Fruške Gore;
Cimerova rana (Quetsche Zimmer);
Dženarika (džanarika, purkače, purak, migoljac, migavac, pljuskavac, prskulja, ringlov)- domaća sorta, rasprostranjena u svim šljivarskim regionima Srbije i spontano se širi.
