Godine 1620. se kao mladić priključio vojsci nizozemskog protestantskog princa Mauritza Oranskog, koja je vodila rat protiv katoličkog Španskog Carstva, a koji se paralelno vodio sa Tridesetogodišnjim ratom u susjednoj Njemačkoj. Ubrzo nakon toga je uspio formirati vlastitu vojsku te se priključiti Friedrichu V Falačkom, nominalnom vođi njemačkih protestanata. Pod njegovim zapovjedništvom je vodio tri velike bitke - kod Höchsta, gdje ga je porazio katolički zapovjednik Tilly, kod Fleurusa gdje je u borbi protiv Španaca izgubio ruku, i konačno Stadtlohna 1623. godine, gdje ga je ponovno porazio Tilly. Nakon te pobjede je Friedrich potpisao primirje sa katoličkim carem Ferdinandom II, odnosno pristao na katoličku dominaciju nad protestantima u Carstvu. Christian je, međutim, odlučio nastaviti otpor uz podršku svog ujaka, uglavnom poduzimajući pohode na sjeveru Njemačke. Prilikom jednog od njih se razbolio i umro.