Chicago je kazališni komad američke novinarke Maurine Dallas Watkins premijerno izveden 1926. godine. Radnja je inspirirana stvarnim slučajevima ubistva, odnosno suđenjima Beulah Annan i Belve Gaertner koji su izazvali medijsku senzaciju u Chicagu 1924. godine, i koje je Watkins pratila kao reporter lista Chicago Tribune. Suđenja nisu bila povezana, ali je na temelju njih Watkins stvorila likove skromne domaćice Roxie Hart i glamurozne zabavljačice Velma Kelly koje su istovremeno optužene za ubistva svojih ljubavnika, te se be birajući sredstva nastoje izboriti za naklonost javnosti kako bi preko njih dobile oslobađajuću presudu. Predstava je već sljedeće godine adaptirana u istoimeni nijemi film, a godine 1942. je snimljena zvučna adaptacija Roxie Hart (iako sa značajnim odstupanjima od teksta. 1960-ih je Gwen Verdon pročitala tekst i nagovorila svog muža Boba Fosseja da na temelju nje napravi kazališni mjuzikl; Watkins, koja je u međuvremenu postala preporođena kršćanka odbila je prodati autorska prava držeći da bi tekst "širio nemoral". Fosse ih je otkupio od Watkinsinh nasljednika nakon njene smrti, a 1975. je postavljena predstava, godine 2002. adaptirana u još poznatiju filmsku verziju nagrađenu Oscarom za najbolji film.