Carstvo Simeona Nemanjića je bila država sa sedištem u gradu Trikala u Tesaliji, koja je nastala u vreme raspada Srpskog carstva Stefana Dušana i Stefana Uroša V.
Istorija
Cara Dušana je na srpskom prestolu 1355. godine nasledio sin Uroš. U vreme Uroševe vladavine, Dušanov polubrat Simeon Nemanjić se proglašava za cara u Kosturu.[2] Simeon Nemanjić je osvojio Epir i Tesaliju i obrazovao novu državu – posebno carstvo, kao i novu granu dinastije.[2][3] 1359. godine, ova država je obuhvatala Tesaliju i Epir. Pre bitke na Marici (1371), obuhvatala je Tesaliju, Epir i Albaniju.[4]
Simeonovo carstvo je nadživelo Uroševo, koje prestaje da postoji 1371. godine. Simeona je na prestolu, nakon smrti (1371) nasledio sin Jovan Uroš, koji je, nakon kratke vladavine, abdicirao i povukao se u monaški život. Njemu je, tokom vladavine, bilo potčinjeno nekoliko despotovina i nekoliko despota,[5] ali mu se carevina potom raspala na mnoge manje državice.[6] Iako je ova država nastala od teritorija koje su ranije bile u sastavu Srpskog carstva i imala vladara srpskog porekla, kao i srpsku aristokratiju,[7] bila je locirana na pretežno grčkim etničkim teritorijama i imala je pretežno grčki karakter. Nakon završetka vladavine Jovana Uroša, u Tesaliji je uspostavljena Grčko-srpska kneževina, kojom su vladali Aleksije i Manojlo Filantropen, po narodnosti Grci.[8]
Nazivi države
Za ovu državu se u literaturi upotrebljavaju različiti nazivi: Carstvo Simeona-Siniše,[9] Carstvo Simeona Paleologa,[10] Simeonovo carstvo,[11] Sinišino carstvo,[12] Država Simeona Uroša Paleologa,[13] Sinišina država,[14] itd.
Titule vladara
Simeon Nemanjić se proglasio za cara i samodršca i titulisao "carem Romeja (Grka) i Srbije", "carem Romeja i Srba" ili "carem Romeja i Srba i sve Albanije".[15] Simeonov sin Jovan Uroš je takođe nosio titulu "cara Grka i Srba".[8]
Vladari
Reference
Vanjske veze