Jugozapadna strana Mount EverestaPenjačke rute na Jugozapadnoj strani Mount Everesta
Britanska ekspedicija na Mount Everest 1975. pod vodstvom Chris Boningtona, bila je prvo uspješno penjanje na Mount Everest rutom koja ide jednom od njegove tri strane.[1] Šesnaest tona materijala i penjači napustili su London 9. aprila 1975. letom do Katmandua, a zatim do aerodroma Lukla, a odatle brojni nosači su opremu prenijeli u Bazni logor do 23.avgusta. Sezona monsuna nije bila još prošla, ps de aklimatizaciji prišlo krajnje ozbiljno.
Korištena je posebna tehnika penjanja postavljanjem fiksnih užadi na okomite stije, od podnožja u Zapadnoj dolini (Dolina tišine) do ispod Južnog vrha na Jugoistočnom grebenu. Ovakav način penjanja posebno je bio važan u savladavanju litica na Rock Band-u, na oko 8.2000 m, što su izveli Nick Estcourt i Tut Braithwaite. Nakon toga na vrhu litica postavili su visinski logor VI.
Nakon toga, Dougal Haston i Doug Scott 24 septembra 1975. su se ispenjali na Južni vrh i tu prenoćili, što je najviši podignuti visinski logor. Sutradan su Jugoistočnim vrhom došli do vrha. Dva dana kasnije isto su uradili i Peter Boardman i Pertemba. Na vrh se popeo i alpinista - kamerman Mick Burke, ali je poginuo početkom spuštanje.[2] Britanski alpinisti su penjanje na vrh prvi put uradili na način koji je nazvan vojni stil ekspedicija.[3]
Predhodni pokušaji uspona Jugozapadnom stranom
U proljeće 1970. Japanska ekspedicija
U proljeće 1971. međunarodna ekspedicija pod vodstvom Norman Dyhrenfurth, dostigla je visinu 8350 m.
U jesen 1972. Britanska ekspedicija, koju je vodio Chris Boningtona dostigla je 8300 m. a među penjačima bili su: Ang Phu (učesnik jugoslavenske ekspedicije 1979), MacInnes, Scott, Burke i Haston.
U jesen 1973. Japanska ekspedicija dostigla 8300 m. i došla do Jugoistočnog grebena ali ne i na Južni vrh.
