1997. godine izabran je za direktora obnovljenog Crnogorskog narodnog pozorišta[3]. Njegovim umjetničkim doprinosom, menadžerskim sposobnostima, kreiranjem repertoara i promovisanjem imena ove ključne kulturne institucije u Crnoj Gori, ovaj teatar danas zauzima osobeno mjesto na regionalnoj pozoršnoj mapi. Od 2003. godine do marta 2007.godine, obavljao je funkciju umjetničkog direktora Crnogorskog narodnog pozorišta[4].
Branislav Mićunović je za ministra kulture biran u tri mandata 2008, 2010. i 2012[5].
Branislav Mićunović je nagrađen najznačajnijim profesionalnim i društvenim priznanjima, kao što su: nagrada za režiju Joakim Vujić, nagrada za režiju Jovan Putnik, Gran-prix za režiju Festivala festivala, Sterijina nagrada za režiju, Velika nagrada Crnogorskog narodnog pozorišta i nagrada za doprinos pozorišnoj kulturi u Crnoj Gori “Veljko Mandić”[7].
Nagrađen je i decembarskom nagradom Oslobođenja Podgorice (2002) i najvišim nacionalnim priznanjem - Trinaestojulskom nagradom (1997)[8].
Dobitnik je i međunarodne nagrade Zlatna jabuka u Republici Makedoniji (2008), koja se dodjeljuje za izuzetan doprinos promociji Makedonije, jačanje međunarodne saradnje i postizanje vrhunskih rezultata u različitim oblastima. U februaru 2010. predsjednik Republike Hrvatske Stjepan Mesić uručio mu je Orden Danice Hrvatske, sa likom Marka Marulića, za posebna dostignuća u kulturi.
Prijestonica Cetinje je nagradila ga je Poveljom Ivan Crnojević, za izuzetan doprinos i promociju Prijestonice (2012). Dobitnik je i nagrade Međunarodne Akademije Mihai Eminesku za oblast pozorišnog stvaralaštva (2012), spomen-medalje SUBNORA koja simbolizuje 70. godina Trinaestojulskog ustanka (2013), medalje sv. Tripuna, koju dodjeljuje Kotorska biskupija, za dugogodišnju saradnju u oblasti kulture i za aktivnu ulogu u promovisanju ekumenskog dijaloga (2013), kao i brojnih drugih priznanja)[9].
Ministarski mandat
U toku njegovog mandata sprovedene su zakonodavne i institucionalne reforme u oblasti kulture i donešeno nekoliko veoma važnih zakona, podzakonskih akata i programa: Zakon o kulturi (kojim je prvi put utvrđen procenat za finansiranje kulture iz tekućeg budžeta Crne Gore), Zakon o zaštiti kulturnih dobara, zakoni o muzejskoj, bibliotečkoj i arhivskoj djelatnosti, Zakon o javnim radio-difuznim servisima Crne Gore (kojim je riješeno pitanje održivosti javnog servisa), Nacionalni program razvoja kulture, Uredba o kriterijumima i načinu dodjeljivanja statusa istaknuti kulturni stvaralac, Program zaštite i očuvanja kulturnih dobara (kojim se profilisao realan i racionalan okvir za organizovano, dinamičano i kontinuirano djelovanje i unaprjeđenje stanja kulturne baštine i koji se može smatrati prekretnicom u načinu finansiranja zaštite i očuvanja kulturnih dobara). Riješeno je pitanje statusa samostalnih umjetnika.
Intezivirana je međunarodna saradnja, potpisani brojni bilateralni sporazumi, a u saradnji i uz finansijsku podršku UNESCO realizuju se brojni programi i projekti iz oblasti kulture, nauke i obrazovanja.
Crna Gora je dobila manifestacije i festivale od posebnog značaja za kulturu Crne Gore, adaptirani su i opremljeni 11 centara za kulturu na sjeveru Crna Gore, a programom Cetinje-grad kulture 2010-2015 realizovano je više od 30 razvojnih projekata.
Tokom mandata Branislava Mićunovića Crna Gora je, u procesu pristupanja Evropskoj uniji otvorila i privremeno zatvorila Poglavlje 26: Obrazovanje i kultura 15. aprila 2013. godine.
Nedovršeni članak Branislav Mićunović je u začetku. Možete pomoći Wikipediji tako da ga proširite.