Predstavlja adaptaciju istoimenog stripa francuskog autora Jean-Claudea Foresta. Naslovna protagonistica, čiji lik tumači Fonda, je agentica koju u dalekoj budućnosti vlada Ujedinjene Zemlje šalje u svemir kako bi pokušala pronaći profesora Durand Duranda, izumitelja pozitronske zrake koja bi, ukoliko padne u pogrešne ruke, mogla izazvati nestanak čovječanstva. Radnja prikazuje kako je put vodi na Tau Ceti, i kako pri tome doživljava niz bizarnih pustolovina upoznajući živopisne muškarce kao što su čuvar divlje djece (čiji lik tumači Ugo Tognazzi), revolucionar (koga tumači David Hemmings) te slijepi anđeo (koga tumači John Phillip Law).
Vadim je deceniju ranije stekao slavu zahvaljujući filmu I bog stvori ženu, koji je od njegove tadašnje supruge Brigitte Bardot učinio najveći seks simbol tadašnje svjetske kinematografije. Barbarellu je velikim dijelom snimao nastojeći sa Fonda, sa kojom je tada bio u vezi, učiniti isto, a pri čemu mu je na ruku išlo to da je u to vrijeme seksualna revolucija bila na vrhuncu, a tadašnji cenzorski standardi kolabirali. To je Vadimu omogućilo da u njega ubaci neke donedavno nezamislive sadržaje, a što se na samom početku moglo vidjeti u antologijskoj sceni u kojoj se Fonda pojavljuje gola simulirajući nultu gravitaciju; sam film ima brojne aluzije na seks, a Barbarella postaje predmetom požude gotovo svih likova, uključujući glavnu negativku (koju tumači Anita Pallenberg) koja je prikazana kao lezbijka.
Vadim i italijanski producent Dino de Laurentiis, koji su stajali iza projekta, su sa druge strane angažirali veliki broj scenarista, među kojima su se našli Terry Southern, poznat po nekim najuglednijih filmova 1960-ih, te stalni Cormanov suradnik Charles B. Griffith. Oni su seksualnu komponentu filma velikim dijelom nastojali ublažiti kroz satiričko ekstrapoliranje suvremenih trendova u daleku budućnost, pa tako Barbarella sadrži scene u kojoj se umjesto snošaja za zadovoljavanje seksualnih nagona koriste posebne pilule. Kritičari su kasnije, međutim, zapazili da filmu nedostaje narativne kohezije, kao i izuzetno loše dijaloge. To, relativno neuvjerljivi specijalni efekti, kao i inzistiranje na ekstrapoliranju tadašnjih modnih i drugih društvenih trendova je Barbarelli dalo dozu camp estetike koju su primijetili čak i njegovi suvremenici. Film je dosta loše prošao među kritikom, a usprkos snažnog publiciteta, i među publikom. Istovremeno je, međutim, stekao mali broj poklonika koji su mu osigurali kult status koji se održao do današnjeg dana.
Godine 1977. su ga producenti, potaknuti uspjehom Ratova zvijezda i interesom publike za SF-sadržaje, ponovn prikazali u kino-dvoranama, ali u znatno skraćenom obliku koji je izbacio sve "paprene" sadržaje. Čak i u tako okljaštrenom obliku, Barbarella je imala uticaj na popularnu kulturu, a što se najbolje vidi kod popularnog britanskog pop-benda Duran Duran koji je ime dobio opravo po jednom od njegovih likova. Od 1960-ih, pa sve do 1990. godine se ponekad govorilo o mogućnosti nastavka, a kasnije se govorilo i o mogućem snimanju remakea, ali svi ti projekti dosad nisu ostvareni.
↑Vadim's 'Barbarella,' a challenging film: A free hand Employs improvisation
By Kimmis Hendrick. The Christian Science Monitor (1908-Current file) [Boston, Mass] 14 Oct 1967: 6.
↑"All-time Film Rental Champs", Variety, 7 January 1976 p 46
