Kasno proljeće (晩春,Banshun?) je japanski crno-bijeli igrani film snimljen 1949. u režiji Yasujiroa Ozua. Po žanru je drama, a predstavlja adaptaciju novele Otac i kćer Kazuoa Hirotsua. Protagonist, koga tumači Ozuov stalni suradnik Chishu Ryu je sredovječni profesor i udovac koji živi sa svojom odraslom kćeri, koju tumači Setsuko Hara, te koji se sve više plaši da će mu kćer ostati usidjelica. Radnja prikazuje kako, u nastojanju da je potakne da počne tražiti muža, fingira vlastiti interes za druge žene, odnosno predstojeću ženidbu zbog koje bi se kćer morala iseliti iz kuće. Kasno proljeće je prvi Ozuov film u kome nastupa Hara, odnosno prvi dio tzv. "Noriko" trilogije, odnosno filmova u kojima je tumačila likove koji se zovu "Noriko". Nakon premijere je doživio veliki uspjeh i dobio niz uglednih nagrada, a reputacija mu je narasla i kod međunarodnih kritičara. Često se navodi kao prvi od Ozuovih filmova iz njegove posljednje i najzrelije faze, odnosno svojevrsni začetnik specifičnog japanskog žanra tzv. shomin-geki koji se bavio životima običnih ljudi.
Sanma no aji, Ozuov posljednji film iz 1962. godine, se često navodi kao svojevrsni remakeKasnog proljeća. Godine 2003. je Kon Ichikawa režirao redovni televizijski remake pod Kćerino vjenčanje.
