Sistem Teodosijevih bedema (Šanac, Niski bedem, Paratehion, Spoljni bedem, Peribolos, Unutrašnji bedem), podignutih pod Antemijevim nadzorom
Antemije je, najverovatnije, egipatskog porekla[1], a pripadao je jednoj od najuglednijih plemićkih porodica tog doba[1].
On je 404. godine bio magister officiorum i verovatno je učestvovao u svrgavanju Jovana Hrizostoma (Zlatoustog), iste godine. Naredne godine je postao pretorijanski perfekt Istoka, da bi 406. godine rukovodio prenosom moštiju proroka Samuila u vizantijsku prestonicu. Prema ocenama njegovih savremenika, on je bio stvarni gospodar Vizantijskog carstva tokom maloletstva Teodosija II[1]. Uspeo je da za vreme svoje vladavine, reši nagomilane probleme vizantijske prestonice, koja se značajno proširila i povećala broj stanovnika, tokom jednog veka postojanja. U celosti je reorganizovao snabdevanje hranom glavnog grada i njegove ogromne potrebe za namirnicama. Na udaljenosti od oko 2.5km od Konstantinovog bedema koji je predstavljao kraj grada, Antemije je izgradio nov sistem bedema, koji su danas poznati kao Dvostruki bedemi Teodosija II. Pored značajnog uvećanja korisne površine grada koji je rastao, bedemi su predstavljali savršen sistem u odbrani grada i do kraja njegovog postojanja su bili gotovo nesavladiva prepreka za njegove osvajače.
Ne zna se kako je okončana njegova vladavine i kada je umro, ali je izvesno da je 414. godine Teodosijeva sestra Pulherija preuzela vlast i postavila novog prefekta.
