Abu 'Abdullah al-Husayn ibn Ahmad ibn Zakariyya al-Shi'i (arapski: ابو عبد الله الشيعي, Abū 'Abd Allāh ash-Shi'ī; ? - 28. februar 911) bio je da'i ismalita u današmnjem Jemenu i Sjevernoj Africi, uglavnom među Kutama Berberima, poznat po učenju koje je uticalo na nastanak dinastije Fatimida.
Bio je rodom iz Kufe u današnjem Iraku (prema drugim izvorima iz Sane u Jemenu), te je služio u administraciji Abasidskog Kalifata. Potom se okrenuo ismailizmu, te 892. krenuo na hodočašće u Meku gdje je sreo Kutama hodočasnike. Oni su ga potakli da otputuje u njihovu zemlju u Sjevernoj Africi. Tamo je godinama propovijedao ismailizam, stekavši značajnu podršku među berberskim seljacima, od kojih je stvorio veliku vojsku. S njom je godine 903. otpočeo ustanak protiv Aglabida, dinastije koja je za račun Abasida vladala Ifrikijom. Uspio ih je poraziti 909. godine.
Al-Ši nije namjeravao preuzeti vlast, smatrajući da je ustanak tek priprema za dolazak legitimnog ismailitskog imam-kalifa po imenu Abdulah al-Mahdi Bilah. Njega je uspio izbaviti iz zatočeništva u Sijilmasi (u današnjem Maroku) i dovesti u nekadašnju aglabidsku prijestolnicu Kairuan gdje je proglašen kalifom i tako osnovao Fatimidsku dinastiju. Odnosi između al-Šija i kalifa su se brzo pokvarili, s obzirom da je kalif htio od al-Šija preuzeti svjetovnu vlast. Nakon pobune Kutama Berbera 911. je al-Ši optužen da ju je pomogao, te pogubljen.
Vanjske veze