Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

Igreja do Divino Espírito Santo (Porto Alegre)

Interior

A Igreja do Divino Espírito Santo é um templo Católico e um prédio histórico localizado na cidade de Porto Alegre, Brasil, à Avenida José Bonifácio 753, junto ao Parque da Redenção, no bairro Farroupilha.

História e tradições

Festa de recepção a D. Pedro II na Praça da Matriz em 1865. No fundo, à esquerda, a segunda Capela do Divino, e à direita, a antiga Matriz da Mãe de Deus.

Quatro igrejas de Porto Alegre usaram este nome, as três primeiras sendo pequenas capelas. A primeira foi construída em 1772, na Praça da Matriz. Em 7 de outubro de 1821 foi fundada a Irmandade do Divino Espírito Santo, a primeira da província,[1] que ergueu a segunda capela no mesmo local entre 1837 e 1839,[2] dando lugar a uma terceira, construída entre 1882 e 1884 em estilo neogótico.[3]

A devoção ao Divino Espírito Santo foi trazida para o Brasil pelos portugueses e gozou de imensa popularidade até o fim do século XIX.[4] Em Porto Alegre chegou através dos povoadores açorianos, fazendo parte da sua identidade cultural.[1] Desde os inícios da cidade a Festa do Divino foi a mais popular festividade religiosa local, atraindo uma multidão de devotos.[4][5] Costumava acontecer entre maio e junho, iniciando com uma novena na Matriz, complementada por missas, procissão, visitas domiciliares da bandeira do Divino para recolher esmolas, visita a presidiários e outros atos de caridade, sempre concomitantes a variados entretenimentos populares que podiam se estender por mais de duas semanas.[6] A cidade se engalanava para a passagem da solene procissão. Arsène Isabelle disse em 1834 que "as sacadas são guarnecidas de ricos tapetes de seda bordada com franjas de ouro; as confrarias azuis sucedem-se às vermelhas, estas às brancas, e estas às cinzas, etc. Cada uma leva relicários de santos, suntuosamente ornados, e depois, durante três dias, vendem-se publicamente, ao lado da igreja, rosários, escapulários, galinhas assadas, pastéis, licores, etc".[1] Mais tarde Aquiles Porto Alegre deixou outro testemunho:

À esquerda, a terceira Capela.
"Construíam o extenso barracão, os coretos e várias tendas para a venda do café, a três vinténs a xícara, pães, doces, gengibirra, maduro e outros refrescos. Além disso, a praça enchia-se à noite, de tabuleiros de frutas, de caixas envidraçadas de doces, de balaios e cestos de pinhões e amendoim torrado, de travessas de peixe frito, com rodelas de cebolas, de bandejas de balas, e de uma infinidade de outras quitandas. [...] E tudo na Praça era animação, música, alegria. De espaço a espaço subiam aos ares balões, espocava um foguete ou estrondava um morteiro. Às vezes trilavam os apitos policiais e haviam correrias: era um rolo. Logo, porém, tudo voltava à festa. [...] Ali mesmo na Praça, os chefes, verdadeiras figuras patriarcais, estendiam esteiras, e passavam, com os seus, os três dias e as três noites de fogos, ao ar livre, sob o doce azul do firmamento, comendo o seu churrasco de espeto com farinha seca e chupando o seu adorado mate".[7]
Procissão do Divino na Praça da Matriz em torno de 1900

A partir da década de 1860 Dom Sebastião Dias Laranjeira tentou disciplinar a extravagante exuberância da festa, e depois da proclamação da República os festejos começaram a perder um pouco do seu caráter popular, num período em que as formas de socialização e devoção se modificavam e era imposto um novo Código de Posturas municipal.[1] Mesmo assim, em 1904 a imprensa ainda noticiava a "extraordinária concorrência" de público nas novenas e o "avultadíssimo" número de pessoas na Praça da Matriz a participar dos festejos.[6]

A terceira capela também desapareceu, já em 1929, para abrir espaço à nova Catedral Metropolitana.[3] Expulsa da Praça da Matriz, a Irmandade decidiu construir seu novo sacrário no bairro Farroupilha, o que ocorreu entre 1929 e 1935, mas a esta altura a tradicional Festa do Divino já estava em decadência. Diz Reginaldo Braga que "a Festa do Divino Espírito Santo da cidade de Porto Alegre passou por muitas transformações e reorganizações, assim como perdeu muito do seu prestígio e apelo popular. Notícias de proibições e reformas, principalmente às partes profanas da festa, ao longo do tempo fizeram com que desaparecessem, entre outras coisas o grupo da folia, a coroação do Imperador (ou festeiro), a distribuição do bodo e os chamados fogos do Espírito Santo".[4]

Em tempos recentes a festa ainda é realizada, mas em dimensões muito mais modestas do que foi antigamente. Realiza-se na semana de Pentecostes, com novena dentro da igreja e uma procissão no domingo, saindo da Catedral e indo até a igreja. Integram a procissão o Imperador do Divino (o principal festeiro), o Alferes da Bandeira, o arcebispo metropolitano, os membros da Irmandade, clérigos convidados, o pároco, os provedores, os festeiros e os grupos de oração que atuam na igreja com suas bandeiras e estandartes, além de outros devotos. A festa encerra com uma missa solene na igreja, quando o arcebispo coroa o novo Imperador do Divino, o qual, junto com o novo Alferes da Bandeira, organizarão a festa do ano seguinte.[1]

A igreja moderna

Fachada da igreja atual.

A igreja atual, cujo projeto é de André Arjonas,[8] é uma construção de estilo eclético. Acima do grande frontispício em arcos redondos concêntricos suportados por colunas delgadas, se eleva um óculo redondo com vitral representando o Divino Espírito Santo, no interior de um outro arco redondo, e acima, um frontão triangular é arrematado por um globo azul onde pousa uma pomba branca. O corpo da igreja é coroado por três torres poligonais com arcos redondos abertos e coruchéus prismáticos coroados de cruzes.[9]

O acesso ao interior se faz através de um pequeno átrio, onde estão instalados dois anjos guardiães sobre pedestais, ladeando a porta em arco de entrada, envidraçada. Logo à direita da entrada está colocada uma interessante imagem do Senhor Morto, dentro de um caixão de vidro e madeira. A nave única tem piso em ladrilhos com desenho geométrico e duas séries de bancadas de madeira, e janelas elevadas dão passagem à luz externa, coada por bela série de vitrais com imagens de diversos santos. O teto é em abóbada de arco abatido.[9] Sobre o átrio, e abrindo-se para a nave, existe-se um coro, em cujo parapeito estão instalados dois anjos guardiães. Ao fundo do coro percebe-se o vitral do óculo da fachada e uma escadaria que conduz ao topo da torre central.

A capela-mor, destacada da nave por uma pequena escadaria e um grande arco abatido suportado por pilastras, abriga o altar-mor, construído de pedras nobres de várias cores. Sobre a sua base, onde estão inscritos os dons do Espírito Santo, se eleva o sacrário para o Santíssimo, à frente de um retábulo de pedra com dois pares de colunas e um grande arco central, com um brasão episcopal e uma cruz no topo, e ladeado de semi-arcos de apoio e dois anjos tocheiros. No seu interior, um crucifixo, e sobre este uma pomba em baixo-relevo. Por trás do retábulo a abside é iluminada por dois grandes vitrais, e seu teto é uma meia-cúpula com pintura dourada. Segundo Emílio Chagas, "o efeito do seu interior é muito formoso, com a iluminação multicor proporcionada pelos vitrais. O espaço se caracteriza por ser um perfeito encontro de arquitetura e espiritualidade pela singela beleza externa e interna da igreja".[9]

Na década de 2000 foi organizado um projeto de restauro das torres, fachadas e interior.[10]

Ver também

Referências

  1. a b c d e Graebin, Cleusa Maria Gomes & Januário, Ilda. "Mapeando festas do Espírito Santo no Rio Grande do Sul (Brasil) e no Quebec (Canadá)". In: Interfaces Brasil/Canadá, 2019; 19 (3): 125-148
  2. Machado, Andréa Soler. "A Praça da Matriz". In: Arqtexto, 2000 (0): 44-56
  3. a b Custódio, Luiz Antonio & Klein, Liane (orgs.). "Viva o Centro a Pé". In: Memória Cultural — 5. Secretaria Municipal da Cultura, 2014, p. 122
  4. a b c Braga, Reginaldo Gil. "Folias do Divino, bandas e foguetórios em antigos povoamentos açorianos do Rio Grande do Sul (Brasil): transformando e reorganizando antigas tradições ou (re)inventando raízes baseadas em rotas atlânticas recentes". In: Performa ’11 – Encontros de Investigação em Performance. Universidade de Aveiro, 2011
  5. Laytano, Dante de. "Colonização Açoriana no Rio Grande do Sul". In: Revista de História, 1969; XXXI: 414 — Anais do IV Simpósio Nacional dos Professores Universitários de História: Colonização e Migração. Paula, Eurípedes Simões de (org.).
  6. a b Trusz, Alice Dubina. Entre Lanternas Mágicas e Cinematógrafos: as origens do espetáculo cinematográfico em Porto Alegre: 1861-1908. Doutorado. UFRGS, 2008, pp. 198-207
  7. Apud Monteiro, Charles. Porto Alegre e suas Escritas: história e memória da cidade. Edipucrs, 2006, pp. 239-240
  8. Sousa, Mireile Steiner de. Thiago Matheus Würth e o Instituto Pestalozzi (1926 – 1979): o personagem e seu ideário social a partir de seu arquivo pessoal e nas memórias de família. Mestrado. Universidade La Salle, 2018, p. 153
  9. a b c Chagas, Emílio. "Igreja do Divino Espírito Santo, arquitetura a serviço da espiritualidade". Jornal do Brique da Redenção, out/2016, p. 6
  10. "Governador convidado para novena e festa do Espírito Santo". Governo do Estado do Rio Grande do Sul, 18/05/2006
Read more information:

England international rugby union player (born 1993) Rugby playerHenry SladeSlade at the 2013 IRB Junior World ChampionshipBirth nameHenry James Harvey SladeDate of birth (1993-03-19) 19 March 1993 (age 30)Place of birthPlymouth, EnglandHeight1.88 m (6 ft 2 in)Weight98 kg (15 st 6 lb; 216 lb)SchoolPlymouth CollegeUniversityUniversity of ExeterRugby union careerPosition(s) Centre, Fly-half, Fullback,Senior careerYears Team Apps (Points)2011–2012 Plymouth …

هذا التصنيف مخصص لجمع مقالات البذور المتعلقة بصفحة موضوع عن منتخب وطني بلغاري. بإمكانك المساعدة في توسيع هذه المقالات وتطويرها. لإضافة مقالة إلى هذا التصنيف، استخدم {{بذرة منتخب وطني بلغاري}} بدلاً من {{بذرة}}. هذا التصنيف لا يظهر في صفحات أعضائه؛ حيث إنه مخصص لصيانة صفحات ويكي…

Julia Perié Parlamentaria del Mercosurpor Argentina 10 de diciembre de 2015-10 de diciembre de 2019 Diputada de la Nación Argentinapor Misiones 10 de diciembre de 2007-10 de diciembre de 2015 Información personalNombre en español Julia Argentina Perié Nacimiento 3 de marzo de 1956 (67 años) Posadas, ArgentinaNacionalidad ArgentinaFamiliaPadres Zulema Esquivel Francisco PeriéCónyuge Mario Eduardo EsperHijos Mario Vicente, Gustavo Emiliano, Carlos FelipeInformación profesionalOcupaci…

التجمع من أجل مالي   البلد مالي  تاريخ التأسيس 2001  الشخصيات قائد الحزب إبراهيم أبوبكر كيتا المقر الرئيسي باماكو  الأفكار الأيديولوجيا الديمقراطية الاجتماعية انتساب دولي الاشتراكية الدولية الموقع الرسمي الموقع الرسمي  تعديل مصدري - تعديل   التجمع من أجل مالي (…

Гвеліспері («змієподібні»; (груз. გველისფერი)) — в грузинській міфології — помічник божества. Згідно з народними уявленнями, гвеліспері являли собою змія або дракона, який сидить на ланцюгу. Він виступав помічником божества, що завдає поразки всім його ворогам.

Coal-fired power station in Jefferson County, Ohio W. H. Sammis Power PlantState Route 7 passes under the Sammis Power PlantCountryUnited StatesLocationStratton, Jefferson County, OhioCoordinates40°31′48″N 80°37′51″W / 40.53000°N 80.63083°W / 40.53000; -80.63083StatusOperationalCommission dateUnits 1–2: 1960Units 3–4: 1962Unit 5: 1967Unit 6: 1969Unit 7: 1971Decommission dateUnits 1–4: May 31, 2020; Units 5–7: May 3, 2023Operator(s)Energy Harb…

Sultan Thaha SyaifuddinSultan Jambi ke - 20Berkuasa1855 - 26 April 1904PendahuluSultan Abdurrahman NazaruddinKelahiran1816Tanah Pilih, Kesultanan JambiKematian26 April 1904 (87 atau 88 tahun)Betung Bedarah, Tebo Ilir, TeboAyahSultan Muhammad Fachruddin Potret Sultan Thaha Syaifuddin dari Djambi beserta rombongannya (1904) Sultan Thaha Syaifuddin (Tanah Pilih, Kesultanan Jambi, 1816 - Betung Bedarah, Tebo, 26 April 1904) adalah seorang sultan terakhir dari Kesultanan Jambi pada 1855,[1] d…

Ден Ссерункума Особисті дані Повне ім'я Деніел Ссерункума ака Музеньї Народження 4 грудня 1989(1989-12-04) (33 роки)   Кампала, Уганда Зріст 170 см Громадянство  Уганда Позиція півзахисник, нападник Інформація про клуб Поточний клуб «Вайперс» Номер 9 Професіональні клуби* Р…

مايو غبهارد   معلومات شخصية الميلاد 15 سبتمبر 1896(1896-09-15)هلسنكي[1]  الوفاة 18 يوليو 1986 (89 سنة) [1]  هلسنكي[1]  مواطنة فنلندا  الحياة العملية المهنة مخترِعة،  ومُدرسة  أعمال بارزة خزانة تنشيف الصحون  الجوائز  نيشان أسد فنلندا من رتبة قائد[2]  تع…

هذه المقالة تحتاج للمزيد من الوصلات للمقالات الأخرى للمساعدة في ترابط مقالات الموسوعة. فضلًا ساعد في تحسين هذه المقالة بإضافة وصلات إلى المقالات المتعلقة بها الموجودة في النص الحالي. (فبراير 2023) خَلية دِبقية صَغيرة الاسم العلميMicroglia خَلية دِبقية صَغيرة مأخوذة من قِشرة جُرذ …

Thomas Overton Moore Thomas Overton Moore (* 10. April 1804 im Sampson County, North Carolina; † 25. Juni 1876 bei Alexandria, Louisiana) war ein US-amerikanischer Politiker und von 1860 bis 1864 Gouverneur des Bundesstaates Louisiana. Inhaltsverzeichnis 1 Frühe Jahre und politischer Aufstieg 2 Gouverneur von Louisiana 3 Weiterer Lebenslauf 4 Literatur 5 Weblinks Frühe Jahre und politischer Aufstieg Thomas Moore besuchte die öffentlichen Schulen seiner Heimat in North Carolina. Im Jahr 1829…

Єпископ Іоаким ігумен, єпископ, архімандрит 4 червня 1727 року — 6 червня 1730 року Обрання: Єпископ Переяславський та Бориспільський, вікарій Київської єпархії російської церкви Інтронізація: 4 червня 1727 року Конфесія: РПЦ МП Попередник: Кирило (Шумлянський) Наступник: Ва…

Aryudha SaktiKomandan Batalyon 23/Dhanuja YudhaPetahanaMulai menjabat 21 Desember 2022 Informasi pribadiLahir15 Januari 1985 (umur 38)SorongSuami/istriNy. Widi Widjayanti ​(m. 2011)​HubunganMarthin Desky (paman)Irwandi Desky (paman)Hasanuddin Beruh (paman)Julia Susanti (sepupu)Orang tuaKolonel Inf. (Purn.) H. ArmentonyHj. Nurlela DeskyAlma materAkademi Militer (2006)Karier militerPihak IndonesiaDinas/cabang TNI Angkatan DaratMasa dinas2006 – Seka…

Lambang Provinsi Sulawesi Tenggara Peta Lokasi Provinsi Sulawesi Tenggara di Indonesia Peta Lokasi Kabupaten dan kota di Provinsi Sulawesi Tenggara Berikut daftar kabupaten dan/atau kota di Sulawesi Tenggara No. Kabupaten/kota Ibu kota Bupati/wali kota Luas wilayah (km2)[1] Jumlah penduduk (2020)[1] Kecamatan Kelurahan/desa Lambang Peta lokasi 1 Kabupaten Bombana Rumbia Edi Suharmanto (Pj.) 3.316,16 150.706 22 22/121 2 Kabupaten Buton Pasarwajo La Ode Mustari (Pj.) 1.648,04 119.3…

العلاقات الأوغندية الإسواتينية أوغندا إسواتيني   أوغندا   إسواتيني تعديل مصدري - تعديل   العلاقات الأوغندية الإسواتينية هي العلاقات الثنائية التي تجمع بين أوغندا وإسواتيني.[1][2][3][4][5] مقارنة بين البلدين هذه مقارنة عامة ومرجعية للدولتين: وجه …

1956 film by Edward L. Cahn This article needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed.Find sources: Shake, Rattle & Rock! 1956 film – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (May 2014) (Learn how and when to remove this template message) Shake, Rattle & Rock!Directed byEdward L. CahnWritten byLou RusoffProduced byAlex…

مصطفى البياز معلومات شخصية الاسم الكامل مصطفى البياز الميلاد 12 فبراير 1960 (العمر 63 سنة)المغرب الطول 1.73 م (5 قدم 8 بوصة) مركز اللعب مدافع الجنسية المغرب  المسيرة الاحترافية1 سنوات فريق م. (هـ.) – الكوكب المراكشي 1987–1988 بينافيل 1 (0) المنتخب الوطني –  المغرب 8 (0) المواقع م…

Tanker ship built in 1936 This article has multiple issues. Please help improve it or discuss these issues on the talk page. (Learn how and when to remove these template messages) This article needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed.Find sources: SS R.P. Resor – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (March 2023) (Learn how …

GlengarryFull nameGlengarry Shinty ClubGaelic nameComann Camanachd Ghleann GharaidhNicknameThe Garry / The Garry GirlsFounded1976GroundCraigard Park, InvergarryManagerEwen CameronLeagueNorth Division Two20165th Home Glengarry Shinty Club is a shinty team from Invergarry, Inverness-shire, Scotland. The club has played in its present form since 1976. There is one senior team, competing in North Division Two . The club also runs a highly successful women's team. History A club called Glengarry play…

Rijksmuseum van Geologie en Mineralogie Locatie Leiden Opgericht 1978 Sluiting 1984 Portaal    Kunst & Cultuur Expositie in 1980 in de uitbreiding van het museum in het voormalige Heilige Geest Weeshuis Het Rijksmuseum voor Geologie en Mineralogie (RGM) was van 1878 tot 1984 een museum in Leiden. Het ontstond uit het Rijksmuseum van Natuurlijke Historie waarmee het in 1984 fuseerde tot Naturalis. De collectie is in 1960 uitgebreid met de overname van de collectie van het Mineralogi…

Kembali kehalaman sebelumnya

Lokasi Pengunjung: 44.222.169.53