Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

Acordos de Helsínquia

 Nota: Para o conjunto de princípios sobre experimentação humana, veja Declaração de Helsinque.
Chanceler da República Federal da Alemanha (Alemanha Ocidental) Helmut Schmidt, Presidente do Conselho de Estado da República Democrática Alemã (Alemanha Oriental) Erich Honecker, presidente dos EUA Gerald Ford e chanceler austríaco Bruno Kreisky
A partir da esquerda estão Kissinger, Brezhnev, Ford e Gromiko fora da Embaixada Americana, Helsinque, Finlândia, 1975.

A Ata Final de Helsínquia,[1] também conhecido como Acordos de Helsínquia, foi o documento assinado na reunião de encerramento da terceira fase da Conferência sobre Segurança e Cooperação na Europa (CSCE) realizada em Helsínquia, Finlândia, entre 30 de julho e 1.º de agosto de 1975, após dois anos de negociações conhecidas como Processo de Helsínquia.[2] Todos os países europeus então existentes (exceto Andorra e Albânia pró-chinesa), bem como os Estados Unidos e o Canadá, ao todo 35 estados participantes, assinaram a Ata Final na tentativa de melhorar a détente entre o Oriente e o Ocidente. Os Acordos de Helsínquia, no entanto, não eram vinculativos, pois não tinham status de tratado que teria que ser ratificado pelos parlamentos.[3] Às vezes, o termo "pacto(s) de Helsínquia" também foi usado não oficialmente.[4]

Artigos

Na terminologia da CSCE, havia quatro agrupamentos ou cestas. Na primeira cesta, a "Declaração sobre Princípios Orientadores das Relações entre os Estados Participantes" (também conhecida como "O Decálogo") enumerou os seguintes dez pontos:

  1. Igualdade soberana, respeito pelos direitos inerentes à soberania
  2. Abster-se da ameaça ou uso da força
  3. Inviolabilidade das fronteiras
  4. Integridade territorial dos Estados
  5. Solução pacífica de controvérsias
  6. Não intervenção em assuntos internos
  7. Respeito pelos direitos humanos e liberdades fundamentais, incluindo a liberdade de pensamento, consciência, religião ou crença
  8. Igualdade de direitos e autodeterminação dos povos
  9. Cooperação entre Estados
  10. Cumprimento de boa-fé das obrigações de direito internacional

A segunda cesta prometia cooperação econômica, científica e tecnológica; facilitar os contatos comerciais e a cooperação industrial; interligando redes de transporte; e aumentando o fluxo de informações. A terceira cesta envolveu compromissos para melhorar o contexto humano de reuniões familiares, casamentos e viagens. Também buscou melhorar as condições dos jornalistas e ampliar os intercâmbios culturais. A quarta cesta tratou de procedimentos para monitorar a implementação e planejar reuniões futuras.[5]

Liberdade de informação

Os Estados Unidos procuraram uma disposição que proibisse a interferência de rádio, mas não conseguiram encontrar consenso devido à oposição soviética. Apesar disso, o Ocidente acreditava que a interferência era ilegal sob a linguagem acordada para "expansão da disseminação de informações transmitidas pelo rádio". A União Soviética acreditava que a interferência era uma resposta legalmente justificada às transmissões que eles argumentavam ser uma violação do amplo propósito dos Acordos de Helsínquia de "atender ao interesse de entendimento mútuo entre as pessoas e aos objetivos estabelecidos pela Conferência".[6]

Gestão Ford

Quando o presidente Gerald Ford assumiu o cargo em agosto de 1974, as negociações da Conferência sobre Segurança e Cooperação na Europa (CSCE) estavam em andamento há quase dois anos. Embora a URSS buscasse uma solução rápida, nenhuma das partes foi rápida em fazer concessões, principalmente em questões de direitos humanos. Ao longo de grande parte das negociações, os líderes dos EUA estavam desengajados e desinteressados com o processo. Em agosto de 1974, o Conselheiro de Segurança Nacional e Secretário de Estado Henry Kissinger disse a Ford que "nós nunca quisemos isso, mas seguimos com os europeus […] Não tem sentido, é só sensacionalismo da esquerda. E estamos sendo coniventes com isso."[7]

Nos meses que antecederam a conclusão das negociações e a assinatura da Ata Final de Helsínquia, o público americano, em particular os americanos descendentes da Europa Oriental, expressaram sua preocupação de que o acordo significasse a aceitação do domínio soviético sobre a Europa Oriental e a incorporação dos Países Bálticos na URSS. O presidente Ford também estava preocupado com isso e pediu esclarecimentos sobre esta questão ao Conselho de Defesa Nacional dos EUA.[8]

O Senado americano também estava preocupado com o destino dos Países Bálticos e da CSCE em geral. Vários senadores escreveram ao presidente Ford solicitando que a etapa final da cúpula fosse adiada até que todos os assuntos fossem resolvidos e de forma favorável ao Ocidente.[9] Ford também atraiu críticas de conservadores quando se recusou a se encontrar com o dissidente soviético Alexander Soljenítsin para evitar prejudicar as relações União Soviética-Estados Unidos antes da conferência.[10]

Pouco antes de o presidente Ford partir para Helsínquia, ele manteve uma reunião com um grupo de americanos de origem do Leste Europeu, e afirmou definitivamente que a política dos EUA sobre os Países Bálticos não mudaria, mas seria reforçada, pois o acordo nega a anexação de território em violação do direito internacional e permite a mudança pacífica de fronteiras.[11]

Ford em julho de 1975 disse à delegação de americanos de origens do Leste Europeu que:

Os documentos de Helsinque envolvem compromissos políticos e morais destinados a diminuir as tensões e abrir ainda mais as linhas de comunicação entre os povos do Oriente e do Ocidente. … Não estamos nos comprometendo com nada além do que já estamos comprometidos por nossos próprios padrões morais e legais e por acordos de tratados mais formais, como a Carta das Nações Unidas e a Declaração dos Direitos Humanos. … Se tudo falhar, a Europa não ficará pior do que está agora. Se mesmo uma parte for bem-sucedida, a sorte das pessoas na Europa Oriental será muito melhor, e a causa da liberdade avançará pelo menos até esse ponto.[12]

Suas garantias tiveram pouco efeito. O volume de correio negativo continuou a crescer.[11] O público americano ainda não estava convencido de que a política americana sobre a incorporação dos Países Bálticos não seria alterada pela Ata Final de Helsínquia. Apesar dos protestos de todos os lados, Ford decidiu seguir em frente e assinar o acordo.[13] À medida que as críticas domésticas aumentavam, Ford se esquivou de seu apoio aos Acordos de Helsínquia, que tiveram o impacto de enfraquecer sua estatura na política externa.[14]

Ronald Reagan fez dos Acordos uma peça central de sua campanha contra Ford para as primárias presidenciais do Partido Republicano em 1976. Durante as eleições gerais, o candidato democrata Jimmy Carter atacou os Acordos como uma legitimação da "dominação soviética da Europa Oriental". Um debate sobre os Acordos nesse sentido durante os debates presidenciais dos Estados Unidos em 1976 levou a uma infame gafe presidencial na qual Ford afirmou que "não havia dominação soviética da Europa Oriental, e nunca haverá sob uma gestão Ford."[10] Seu erro no debate com Carter quando ele negou o controle da Polônia pelo Kremlin provou ser desastroso.[14]

Referências

  1. «Ata Final de Helsinque». DW. 8 de julho de 2009. Consultado em 24 de setembro de 2022 
  2. Helsinque Proccess
  3. «Helsinki Accords». www.britannica.com (em inglês). Consultado em 24 de setembro de 2022 
  4. «Helsinki pact: A three-way battle in Madrid». Christian Science Monitor. 9 de setembro de 1980 
  5. Timothy J. Lynch, ed., The Oxford Encyclopedia of American Military and Diplomatic History (2013) 1: 460-62.
  6. Price, Rochelle B. (1984). «Jamming and the Law of International Communications». Michigan Journal of International Law. 5 (1) 
  7. Ford, Gerald; Kissinger, Henry; Scowcroft, Brent (15 de agosto de 1974). President Ford–Henry Kissinger memcon. Gerald R. Ford Presidential Library. p. 5 – via Wikisource. [scan]
  8. President's Inquiry on CSCE / Baltic States (Case File)
  9. Request by Senators for a Delay of the Final Stage of Helsinki Final Act (Case File)
  10. a b Wilentz, Sean (2008). The Age of Reagan: A History, 1974-2008 1 ed. New York, NY: Harper. ISBN 978-0-06-074480-9. OCLC 182779124 
  11. a b Memorandum for Henry Kissinger from A. Denis Clift, Re: Replies to Correspondence Critical of CSCE
  12. Ford, Gerald R. (1977). Public Papers of the Presidents of the United States: Gerald R. Ford, 1975. [S.l.: s.n.] pp. 1030–31. ISBN 9781623768485 
  13. President Ford's Visit to Helsinki, July 29 - August 2, 1975, CSCE Briefing Book
  14. a b Sarah B. Snyder, "Through the Looking Glass: The Helsinki Final Act and the 1976 Election for President." Diplomacy & Statecraft 21.1 (2010): 87-106.

Bibliografia

  • Korey, William. The Promises We Keep: Human Rights, the Helsinki Process, and American Foreign Policy (St. Martin's Press, 1993).
  • Morgan, Michael Cotey. The Final Act: The Helsinki Accords and the Transformation of the Cold War. (Princeton UP, 2018).
  • Nuti, Leopoldo, ed. The Crisis of Détente in Europe: From Helsinki to Gorbachev 1975-1985 (Routledge, 2008).
  • Snyder, Sarah B. "Through the Looking Glass: The Helsinki Final Act and the 1976 Election for President." Diplomacy & Statecraft 21.1 (2010): 87-106. it helped defeat Gerald Ford
  • Thomas, Daniel C. "The Helsinki accords and political change in Eastern Europe." Cambridge Studies in International Relations 66 (1999): 205–233.|
  • Thomas, Daniel C. The Helsinki Effect: International Norms, Human Rights, and the Demise of Communism. Princeton UP, 2001. ISBN 9780691048598
  • Wenger, Andreas, Vojtech Mastny, and Christian Nünlist, eds. Origins of the European security system: the Helsinki Process revisited, 1965-75. (Routledge, 2008).
  • Kieninger, Stephan, Dynamic Détente: The United States and Europe, 1964–1975 (Lexington Books, 2016).
  • Badalassi, Nicolas, and Sarah B. Snyder, eds. The CSCE and the End of the Cold War: Diplomacy, Societies and Human Rights, 1972-1990 (Berghahn Books, 2018).

Ligações externas

O Commons possui uma categoria com imagens e outros ficheiros sobre Acordos de Helsínquia
Wikisource
Wikisource
A Wikisource contém fontes primárias relacionadas com Acordos de Helsínquia
Read more information:

Саїда ولاية سعيدة Адм. центр Саїда Країна  Алжир Межує з: сусідні адмінодиниці Маскара, Тіарет, Ель-Баяд, Наама, Сіді-Бель-Аббес ? Офіційна мова арабська, французька Населення  - повне 328 685 (2008)  - густота 48,59 осіб/км² Площа  - повна 6 764 км² Висота  - макс

Manatuto adalah kota di timur laut Timor Leste. Letaknya 87 km di sebelah timur Dili, ibu kota negara itu, di jalan menuju ke Baucau. Ini adalah salah satu dari sub-distrik dari Distrik Manatuto. Penduduk kota ini berjumlah 12.000 orang. Manatuto adalah ibu kota distrik yang memiliki nama yang sama. lbsPembagian administratif Timor Leste Distrik Aileu · Ainaro · Atauro · Baucau · Bobonaro · Cova-Lima · Díli · Ermer…

Music genre This article includes a list of general references, but it lacks sufficient corresponding inline citations. Please help to improve this article by introducing more precise citations. (July 2020) (Learn how and when to remove this template message) Yaazh, Ancient Tamil music instrument Part of a series onHistory of Tamil Nadu Main Tamiḻakam Chronology of Tamil history List of Tamil monarchs Wootz steel Maritime contacts Sangam period Sources Three Crowned Kings Education Legal syste…

У Вікіпедії є статті про інші значення цього терміна: Баккан. Баккан в'єт. Bắc Kạn 1 місто, 7 повітів Адм. центр Баккан Країна В'єтнам Межує з: сусідні адмінодиниці Каобанг ? Офіційна мова в'єтнамська Населення  - повне 293 826 (2009) (63)  - густота 60,64 жителів/км² (60) Етнікон та

Kabupaten GowaKabupatenTranskripsi bahasa daerah • Lontara MakᨁᨚᨓDari kiri ke kanan, atas ke bawah: Pemandangan alam di Desa Kampili, Wisata Alam Bukit Bolangi di Desa Timbuseng, Pemandangan alam di Kelurahan Malino, Danau Kalabborang di Desa Pallantikang, Museum Balla Lompoa Di Kelurahan Sungguminasa LambangJulukan: Makassar: Butta Patturioloangtanah bersejarah[1]PetaKabupaten GowaPetaTampilkan peta SulawesiKabupaten GowaKabupaten Gowa (Indonesia)Tampilkan pe…

У Вікіпедії є статті про інші значення цього терміна: Сусіди (фільм). Сусіди Жанр комедіяРежисер Валерій ПономарьовСценарист Олексій ДударовУ головних ролях Георгій БурковЛеонід КрюкІван МатвєєвОлександр ХмелевськийОператор Анастасія СухановаКомпозитор Валерій Івано…

Теннер — термін, який має кілька значень. Ця сторінка значень містить посилання на статті про кожне з них.Якщо ви потрапили сюди за внутрішнім посиланням, будь ласка, поверніться та виправте його так, щоб воно вказувало безпосередньо на потрібну статтю.@ пошук посилань сам

هذه المقالة يتيمة إذ تصل إليها مقالات أخرى قليلة جدًا. فضلًا، ساعد بإضافة وصلة إليها في مقالات متعلقة بها. (يوليو 2019) فرنسيس باس   معلومات شخصية اسم الولادة (بالإنجليزية: Frances Edith Buss)‏  الميلاد سنة 1910[1]  كرايستشرش  تاريخ الوفاة سنة 1986 (75–76 سنة)[1]  مواطنة ني…

يفتقر محتوى هذه المقالة إلى الاستشهاد بمصادر. فضلاً، ساهم في تطوير هذه المقالة من خلال إضافة مصادر موثوق بها. أي معلومات غير موثقة يمكن التشكيك بها وإزالتها. (يوليو 2019) منتخب إيطاليا تحت 17 سنة لكرة القدم للسيدات بلد الرياضة إيطاليا  الفئة كرة قدم تحت 17 سنة للسيدات  [لغا…

Hoving (rechts) feliciteert Joris Tjebbes met het verbreken van een nationaal record (1950) Kees Hoving (Medan (Indonesië), 1919 - Utrecht, 1991) was een Nederlands topzwemmer. Hoving was de eerste Nederlandse man die een Europese titel behaalde. Hij deed dat op 8 augustus 1938 in Londen, met een tijd van 59,8 op de honderd meter vrije slag. Hij was daarmee tevens de eerste Nederlander die onder de minuut zwom. Dit record werd pas in 1950 door Joris Tjebbes verbeterd. Een jaar eerder, op 21 aug…

Afbeelding op de noveenkaarsen van het bedevaartsoord Warfhuizen tijdens het seizoen 2008 Een noveen of novene (novena in het Latijn) is een reeks van negen dagen waarop men op een bijzondere wijze tot God bidt, ter verkrijging van een gunst of ter voorbereiding op een grote feestdag. Het woord is afkomstig van het Latijn : noveni = telkens negen of novem = negen. Voorbeelden Het bekendst is de Pinksternoveen ter voorbereiding van het Pinksterfeest in navolging van de apostelen die tussen H…

Response within black feminism to respectability politics Part of a series onFeminism History Feminist history History of feminism Women's history American British Canadian German Waves First Second Third Fourth Timelines Women's suffrage Muslim countries US Other women's rights Women's suffrage by country Austria Australia Canada Colombia India Japan Kuwait Liechtenstein New Zealand Spain Second Republic Francoist Switzerland United Kingdom Cayman Islands Wales United States states Intersection…

Caitlin Gerard (2012) Caitlin Beverly Gerard (* 26. Juli 1988 in Los Angeles, Kalifornien) ist eine US-amerikanische Schauspielerin. Inhaltsverzeichnis 1 Leben und Karriere 2 Filmografie (Auswahl) 3 Weblinks 4 Einzelnachweise Leben und Karriere Die in Los Angeles geborene Caitlin Gerard besuchte in ihrer Kindheit die Lycee International of Los Angeles. Ihren High-School-Abschluss erwarb sie an der Malibu High School im Jahr 2006.[1] Des Weiteren spricht sie neben ihrer Muttersprache Engl…

Artikel ini sebatang kara, artinya tidak ada artikel lain yang memiliki pranala balik ke halaman ini.Bantulah menambah pranala ke artikel ini dari artikel yang berhubungan atau coba peralatan pencari pranala.Tag ini diberikan pada Januari 2023. Bir AngkorJenisLagerProdusenPabrik Bir CambrewNegara asalKambojaAlkohol menurut volume5% Bir Angkor (bahasa Khmer: ស្រាបៀរ អង្គរ, Srabiĕr Ângkôr [sraːɓiːə ʔɑŋkɔː]) adalah sebuah minuman bir asal Kamboja. Penamaan bi…

Komodor udaraBendera Komodor udara RAFTanda pangkat Air Cdre Angkatan Udara Britania RayaPelat bintang RAF Air CdreCabang angkatanAngkatan Udara Britania RayaSingkatanAir Cdre / AIRCDREPangkatBintang satuPangkat NATOOF-6Pangkat non-NATOO-7Pembentukan1 Agustus 1919 (RAF)Pangkat atasanAir vice-marshalPangkat bawahanKapten grupPangkat setaraBrigadir Angkatan Darat Britania RayaBrigadir Marinir Britania RayaKomodor Angkatan Laut Britania RayaBrigadir jenderal Angkatan Bersenjata KanadaBrigadir jende…

Katherine BarrellKatherine BarrellLahir12 Februari[1]Toronto, Ontario, CanadaNama lainKat BarrellPekerjaanActor, producer, director, screenwriterTahun aktif2011–presentDikenal atasWynonna EarpSuami/istriRay Galletti ​(m. 2017)​Anak1PenghargaanCogeco Fund Audience Choice Award 2020Situs webkatherinebarrell.com Katherine Barrell adalah pemeran, penulis, produser, dan sutradara asal Kanada. Ia paling dikenal untuk perannya sebagai Sheriff Nicole Haug…

GURPS AutoduelGURPS Autoduel coverDesignersChristopher J. Burke, Rob GarittaPublishersSteve Jackson GamesPublicationJanuary 1997 (2nd ed)GenresPost-apocalyptic science fictionSystemsGURPS GURPS Autoduel is the GURPS genre toolkit book which details the post-apocalyptic world of one of SJG's other popular games, Car Wars. The initial publication was in 1986. Contents GURPS Autoduel is a supplement for GURPS describing role-playing in the world of Car Wars, a dark future society where adventurers …

Pandemi COVID-19 di IslandiaPeta pandemi di Islandia, jumlah kasus per 1000 penduduk.Peta pandemi di Islandia, jumlah kasus absolut.PenyakitCOVID-19Galur virusSARS-CoV-2LokasiIcelandKasus pertamaReykjavíkTanggal kemunculan28 Februari 2020(3 tahun, 9 bulan dan 1 hari)AsalWuhan, Hubei, TiongkokKasus terkonfirmasi1.886[1]Kasus dirawat17Kasus sembuh1.859[1]Kematian10[2]Tingkat kematian0.53%Situs web resmiwww.covid.is Pandemi COVID-19 di Islandia adalah bagian …

Filipino public transport operator Light Rail Transit AuthorityOverviewMain region(s)Metro Manila, CalabarzonStations called at33Stations operated13HeadquartersLRTA Compound, Line 2 Santolan Depot, Pasig, PhilippinesLocaleMetro Manila, Rizal[a]Dates of operationDecember 1, 1984 (1984-12-01)–present Light Rail Transit AuthorityNative namePangasiwaan ng Magaan na Riles PanlulanTypeGovernment-owned and controlled corporationIndustryPublic transportFoundedJuly 12, 1…

Bosques templados de Northland Sendero en el parque nacional de Egmont en la región de Taranaki, Isla del Norte de Nueva Zelanda.Bioma: Bosques templados de frondosas y mixtosExtensión: 84,041 km2Estado de conservación: En peligro críticoPaíses Nueva Zelanda Nueva Zelanda Ecorregiones – WWF Mapa de Bosques templados de Northland [editar datos en Wikidata] Los bosques templados de Northland, también conocidos como bosques templados de la Isla Norte, son una ecorregión de b…

Kembali kehalaman sebelumnya

Lokasi Pengunjung: 18.205.59.250