Życie Warszawy

Częstotliwość	dziennik
Państwo	Polska
Adres	ul. Prosta 51, 00-838 Warszawa
Wydawca	Presspublica Sp.z o.o.
Pierwszy numer	15 października 1944[1]
Ostatni numer	17 grudnia 2011
Redaktor naczelny	Tomasz Sobiecki
ISSN	0137-9437
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Życie Warszawy – dziennik ukazujący się w Warszawie od 15 października 1944 do 17 grudnia 2011.

Gazeta powstała, według jednych źródeł – z inicjatywy Polskiej Partii Robotniczej, zaś według innych – z inicjatywy Mariana Spychalskiego, pierwszego powojennego prezydenta Warszawy. „Życie Warszawy” było, obok „Trybuny Ludu”, jednym z opiniotwórczych dzienników w PRL. Nazwa gazety miała informować Polskę i świat, że Warszawa żyje^[2].

Siedziba redakcji mieściła się w dwupokojowym mieszkaniu przy ul. Łochowskiej 37^[3]. Pierwszy numer gazety w niewielkim nakładzie (1,5 tys.^[4][5], według innego źródła 3 tys. egz.^[6]) ukazał się 15 października 1944^[1]. „Życie Warszawy” drukowano w drukarni znajdującej się w budynku zakładu wychowawczego braci albertynów przy ul. Grochowskiej 194^[4][2]. Miał objętość czterech stron^[7]. Po wyczerpaniu się niewielkiego zapasu papieru, gazetę drukowano na papierze pakowym z zakładów Wedla^[8]. W budynku drukarni nie było szyb, elektryczności i wody^[9]. Ręczny skład gazety o formacie 34 x 24 cm zajmował 11 godzin^[5]. Z powodu braku elektryczności pierwszy numer wydrukowano na maszynie pedałowej o napędzie nożnym^[5]. Drukarnia pracowała pod ostrzałem artyleryjskim^[5]. Wiosną 1945 druk przeniesiono do Domu Prasy przy ul. Marszałkowskiej 3/5^[10].

W sprawozdawczości wykazywano wychodzenie dziennika od 17 stycznia 1945, od dnia wejścia do miasta wojsk ZSRR^[11]. W 1946 r. zaczął wychodzić dodatek popołudniowy „Życie Warszawy. Wieczór”, przekształcony od 14. numeru w oddzielne pismo „Wieczór Warszawy”^[11].

W pierwszych latach wydawcą gazety była Spółdzielnia Wydawniczo-Oświatowa „Czytelnik”. Nakłady gazety wynosiły wówczas ok. 167 tys. egz. Po przekształceniu Czytelnika w wydawnictwo książkowe w 1951 r. dziennik „Życie Warszawy” był wydawany przez RSW „Prasa”.

W latach 1959–1980 pismo przyznawało najlepszym warszawskim budynkom tytuł Mistera Warszawy^[12].

W czasie stanu wojennego edycja dziennika została zawieszona, wznowiona od 16 stycznia 1982. Od 1991 gazeta była wydawana przez spółkę Życie Press należącą do sardyńskiego biznesmena Nicola Grauso^[13]. Od 2000 r. wydawcą gazety Domem Prasowym kierował Michał Sołowow, kielecki biznesmen, wydawca lokalnej prasy: Echo Dnia i Słowo Ludu. Życie Warszawy było na początku lat 2000. jedynym dziennikiem nienależącym do dużej grupy medialnej^[14].

Później dziennik należał do polskiego biznesmena Zbigniewa Jakubasa. W maju 2006 dyrektorem Domu Prasowego został Jacek Podsiadły^[15]. W sierpniu 2007 została sprzedana przez spółkę Dom Prasowy Sp. z o.o. Presspublice – wydawcy m.in. „Rzeczpospolitej” i „Parkietu”.

W 2006 pismo miało zmienić formułę na dziennik opinii. W sierpniu 2007 gazeta przeszła kolejną zmianę szaty graficznej. Zrezygnowano z dodatku warszawskiego. Skoncentrowano się na wydarzeniach, przyjmując formę gazety popularnej – przypominającej miejską popołudniówkę. W sobotę 17 grudnia 2011 „Życie Warszawy” ukazało się ostatni raz jako samodzielna gazeta. Od tego dnia teksty dotyczące stolicy pojawiają się na łamach „Rzeczpospolitej” oraz w Internecie na portalu www.ZycieWarszawy.pl. Od poniedziałku 19 grudnia 2011 pod nazwą „Życie Warszawy” ukazuje się warszawski dodatek do dziennika „Rzeczpospolita”.

Siedziba redakcji, w której przygotowano pierwszy numer gazety datowany na dzień 15 października 1944, mieściła się w kompleksie obiektów b. Dyrekcji Kolei Państwowych przy ul. Wileńskiej 2/4^[9].

Do 1992 redakcja i drukarnia mieściły się w budynku Domu Prasy przy ul. Marszałkowskiej 3/5^[16], potem redakcja przeniosła się do budynku SCENY (dawnego kina Klub) w al. Armii Ludowej, gdzie działała do 1999^[17]. Następnie przeniosła się do siedziby FOTON-u przy ul. Wolskiej 45, a potem – do budynku przy al. Jana Pawła II 80. Ostatnią siedzibą był biurowiec przy ul. Prostej 51 (wspólnie z redakcją „Rzeczpospolitej”).

• 1944-1947 – Spółdzielnia Dziennikarska,
• 1947-1951 – Spółdzielnia Wydawnicza „Czytelnik”,
• 1951-1991 – RSW Prasa-Książka-Ruch,
• 1991-2007 – Dom Prasowy Sp. z o.o.
• 2007-2011 – Presspublica Sp.z o.o.

• 1946-1948 – „Wieczór”,
• 1949-1966 – „Dodatek Ilustrowany”,
• 1957-1958 – „Przygoda” Tygodniowy dodatek dla młodzieży,
• 1970-1981 – „Życie i Nowoczesność” (red. Stefan Bratkowski),
• 1972-1981 – „Życie Warszawy” (wersja niemiecka),
• 1987-2011 – „Historia i Życie”,
• 1988-1991 – „Kultura i Życie”,
• 1990-2011 – „Ex Libris”,
• 1994-2011 – „Femina”,
• 2002-2004 – „Stolica”,
• 2002-2005 – „Kulisy”,
• 2003-2011 – „Po Godzinach”.

Do 1956 ukazywały się następujące mutacje: „Życie Olsztyńskie”^[18], „Życie Lubelskie”, „Życie Białostockie”, „Życie Radomskie”, „Życie Podlasia”, „Życie Mazowieckie”, „Życie Piotrkowskie”, „Życie Warszawy – Okręg Podstołeczny”. Od czerwca 1947 do lutego 1997 mutacją „Życia Warszawy” było też „Życie Częstochowy”, później funkcjonujące jako samodzielny dziennik lokalny^[19].

Do piątkowego „Życia Warszawy” dołączane były regionalne tygodniki, ukazujące się w 10 powiatach (nie wyodrębniając 3 powiatów grodzkich) województwa mazowieckiego oraz w powiecie łukowskim województwa lubelskiego (dawniej siedleckiego). Przedstawiały one tygodniowy przegląd lokalnych wydarzeń. Wydawane były następujące tygodniki:

• „Życie Gostynina”
• „Życie Płocka”
• „Życie Płońska”
• „Życie Radomskie”
• „Życie Siedleckie”

Do 25 maja 2007 ukazywał się tygodnik „Życie Otwocka”, natomiast do listopada 2007 „Życie Sierpca” (włączone potem do „Życia Płocka”). Inne to: „Życie Sokołowa”, „Życie Garwolina”, „Życie Łukowa”, „Życie Mińska”, „Życie Węgrowa” (włączone potem do „Życia Siedleckiego”).

• 1944 – Bohdan Skąpski,
• 1944-1951 – Wiktor Borowski
• 1951-1971 – Henryk Korotyński
• 1957 – Stanisław Bańkowski^[20]
• 1972-1973 – Ryszard Wojna
• 1973-1980 – Bohdan Roliński
• 1980-1981 – Jerzy Wójcik
• 1981-1986 – Zdzisław Morawski
• 1986-1989 – Leszek Gontarski
• 1989-1990 – Artur Howzan
• 1990-1993 – Kazimierz Wóycicki
• 1993-1996 – Tomasz Wołek
• 1996-1997 – Aleksander Chećko
• 1997 – Andrzej Urbański
• 1997-1998 – Andrzej Bober
• 1999-2003 – Marek Zagórski
• 2003-2004 – Urszula Surmacz-Imienińska
• 2004-2006 – Andrzej Załucki
• 2007 – Andrzej Andrysiak
• 2007-2011 – Tomasz Sobiecki

• Wydanie internetowe „Życia Warszawy”
• Wydania „Życia Warszawy” z lat 1944–1958 zdigitalizowane i opublikowane w Mazowieckiej Bibliotece Cyfrowej
• „Życie Warszawy” ukazuje się już 64 lata, w archiwum portalu www.warszawa.pl
• „Życie Warszawy” w katalogu Biblioteki Narodowej
• Michał Przeperski, „Życie Warszawy” – dyskretny urok konformizmu, 2014-10-15