Świątynia stanowi jedną z atrakcji turystycznych stanu Padang[2]. Najbardziej znana jest z faktu bycia zamieszkiwaną przez liczne gatunki węży, skąd wzięła też swoją nazwę.
Charakterystyka
Świątynia Węży w Bayan Lepas(inne języki) została wzniesiona w 1850 roku dla upamiętnienia żyjącego w XI wieku deifikowanego buddyjskiego mnicha Chor Soo Konga(inne języki) (chiń.祖師公; pe̍h-ōe-jīChó͘-su-kong), znanego również jako Mistrz Qingshui (chiń.清水; pinyinQīngshuǐ), który podczas swojego życia wsławił się licznymi dobrymi uczynkami[3]. Według legendy mnich nie tylko opiekował się chorymi ludźmi, ale także wężami, dając im pokarm i schronienie[2]. Gdy w połowie XIX wieku ukończono budowę poświęconej mu świątyni, węże z okolicy same miały do niej przypełznąć, a miejscowi mnisi zapewnili im schronienie, zamiast usuwać je z terenu budowli[2][3]. Dlatego też z czasem świątynia – pierwotnie nazywana Świątynią Lazurowej Chmury[4] – zyskała nazwę Świątyni Węży[3].
Węże zamieszkujące świątynię (zarówno jej wnętrze, jak i zewnętrzne dziedzińce[4]) należą głównie do gatunku Tropidolaemus wagleri(inne języki) (trwożnica Waglera) z podrodziny grzechotnikowatych[3]. Są one jadowite, ale uchodzą za oswojonych „gospodarzy” tego miejsca[4]. Mają one mieć rzekomo usunięte gruczoły jadowe, bądź dym z palących się w świątyni kadzideł ma działać na nie odurzająco i paraliżująco[2][3]. Mimo to na terenie obiektu znajdują się ostrzeżenia dla wiernych i turystów, aby nie drażnić i nie dotykać tych zwierząt[3].
Na terenie świątyni znajdują się również obiekty historyczne, takie jak dwie XIX-wieczne ceglane studnie czy dwa wielkie mosiężne dzwony odlane w 1886 roku[3]. Przy obiekcie działa również prywatna farma węży[3][2].
Świątynia Węży znajduje się niedaleko międzynarodowego portu lotniczego Penang, dworca autobusowego oraz centrum handlowego[3]. Tysiące wyznawców buddyzmu z Malezji, Tajlandii i Indonezji odwiedza świątynię w dniu urodzin Chor Soo Konga, które obchodzone są trzy razy w roku – w szósty dzień pierwszego, szóstego i jedenastego miesiąca według kalendarza chińskiego[3][2]. Najbardziej huczne są obchody przypadające tuż po Chińskim Nowym Roku, podczas których odbywa się rytuał obserwacji ognia mający charakter przepowiedni na nadchodzący rok[3].
Galeria
Wejście na teren świątyni (2009)
Wąż Tropidolaemus wagleri pod sufitem świątyni (2013)