Łucja Drège-Schielowa (ur. 13 lutego 1893 w Warszawie, zm. 26 stycznia 1962 w Łodzi^[1][2]) – polska kompozytorka i pianistka.

Uczyła się w szkole Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego u Felicjana Szopskiego (kompozycja) i Marii Wąsowskiej-Badowskiej (fortepian)^[1][2]. W okresie dwudziestolecia międzywojennego występowała jako pianistka, zajmowała się też organizacją imprez muzycznych i pracą kompozytorską^[1]. W 1945 roku osiadła w Łodzi, gdzie wykładała przedmioty teoretyczne w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej, była też ilustratorką i pianistką zespołów tanecznych i baletowych^[1][2].

Komponowała przede wszystkim utwory dydaktyczne przeznaczone dla dzieci^[1]. Tworzyła w stylistyce neoromantycznej^[1]. Większość jej utworów pozostała w rękopisach, znajdujących się w posiadaniu różnych osób i instytucji^[1].

Została pochowana w części ewangelicko-augsburskiej Starego Cmentarza w Łodzi (sektor: 38_A2, rząd: 1, nr grobu: 5)^[3].

(na podstawie materiałów źródłowych^[1][2])