Łeonid Mały

Pełne imię i nazwisko	Łeonid Wiktorowycz Mały
Data i miejsce urodzenia	28 stycznia 1955 Mikołajów
Wzrost	172 cm
Pozycja	pomocnik
Kariera juniorska
Lata Klub DJuSSz Sudnobudiwnyk Mikołajów
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1974 Łokomotyw Chersoń 4 (0) 1974–1976 Zoria Woroszyłowgrad 6 (0) 1977–1978 SKA Odessa 79 (15) 1979–1980 Szachtar Donieck 37 (4) 1981 SKA Odessa 40 (6) 1982 Czornomoreć Odessa 5 (0) 1983–1987 Sudnobudiwnyk Mikołajów 154 (28) 1988–1989 Dnipro Czerkasy 93 (18) W sumie: 418 (71)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1989 Dnipro Czerkasy (asystent) 1990–1991 Sudnobudiwnyk Mikołajów (dyr.techniczny) 1992 Sudnobudiwnyk Mikołajów (p.o.) 1992–1994 Ewis Mikołajów (wiceprezes) 2009–2010 MFK Mikołajów (asystent)
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Łeonid Wiktorowycz Mały, ukr. Леонід Вікторович Малий, ros. Леонид Викторович Малый, Leonid Wiktorowicz Mały (ur. 28 stycznia 1955 w Mikołajowie) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji pomocnika, trener i sędzia piłkarski.

Wychowanek Szkoły Sportowej Sudnobudiwnyk Mikołajów. Pierwszy trener O.I.Waskowski. W 1974 razem ze swoim bratem-bliźniakiem Wołodymyrom rozpoczął karierę piłkarską w drużynie Łokomotywu Chersoń, skąd wkrótce został zaproszony do Zorii Woroszyłowgrad. W 1977 został powołany do wojska, gdzie służył z bratem w SKA Odessa. Po zwolnieniu z wojska w 1979 roku został piłkarzem Szachtara Donieck. W 1981 razem z bratem wrócił do SKA Odessa. W 1982 pozostawił brata w wojskowej drużynie, a sam przeniósł się do Czornomorca Odessa. Ale w meczu 6 kolejki otrzymał ciężką kontuzję i był zmuszony opuścić pierwszoligowy Czornomoreć. Od 1983 bronił barw Sudnobudiwnyka Mikołajów. W 1988 przeszedł do Dnipra Czerkasy, w którym zakończył karierę piłkarza w roku 1989.^[1] Potem grał w zespołach amatorskich, m.in. Kołos Nowokrasne.

Jeszcze będąc piłkarzem rozpoczął pracę szkoleniowca. W 1989 również pełnił funkcję grającego trenera w klubie Dnipro Czerkasy. W 1990 powrócił do rodzimego Mikołajowa, gdzie pracował na stanowisku dyrektora technicznego Sudnobudiwnyka Mikołajów. Z rozpoczęciem I mistrzostw Ukrainy na początku sezonu 1992 tymczasowo objął prowadzenie klubem Sudnobudiwnyk, który szybko zyskał nowego inwestora i nową nazwę – Ewis Mikołajów. Został wiceprezesem mikołajowskiego klubu i sprawował tę funkcję do 1994 roku. W latach 2009–2010 pomagał trenować piłkarzy MFK Mikołajów. Przewodniczył Miejskim Związkiem Piłki Nożnej w Mikołajowie, pracował jako wiceprezes Mikołajowskiego Obwodowego Związku Piłki Nożnej^[2]. Od 2011 pracował w strukturach obwodowej administracji towarzystwa Dynama w Mikołajowie^[3].

W 1993 roku otrzymał ofertę zostania sędzią piłkarskim. Po szkoleniu oraz specjalnych zgrupowaniach rozpoczął karierę arbitra. Najpierw sędziował mecze Przejściowej i Drugiej lig mistrzostw Ukrainy, a później i w pierwszej lidze. Pełnił funkcję głównego arbitra meczu oraz sędziego liniowego. W sezonie 1996/97 rozpoczął sędziowanie meczów piłkarskich Wyższej Ligi Ukrainy jako sędzia liniowy. W maju 2002 roku był sędzią liniowym w meczu pomiędzy drużynami Metałurh Zaporoże i Dynamo Kijów, podczas którego na jego oczach miał wylew trener Dynamo Walery Łobanowski. Ogółem był głównym arbitrem 77 meczów w wyższej i pierwszej ligach ukraińskich. Sędzia kategorii krajowej^[4].

SKA Odessa

• awans do Pierwoj ligi ZSRR: 1977
• mistrz Ukraińskiej SRR: 1977

Szachtar Donieck

• zdobywca Pucharu ZSRR: 1980

Sudnobudiwnyk Mikołajów

• brązowy medalista Ukraińskiej SRR: 1984, 1985

• tytuł Mistrza Sportu ZSRR: 1979

• Łeonid Mały w bazie FBref.com (port. • ang. • fr. • wł. • niem. • hiszp.)
• Łeonid Mały w bazie Football Facts (ros.)
• Łeonid Mały w bazie Odeski Futbol (ros.)
• Łeonid Mały w bazie Ukraińskiego Związku Piłki Nożnej (ukr.)