Urodził się w polskiej rodzinie nad Morzem Czarnym w Turcji, gdzie ojciec jego, Józef, żonaty z Marią (z d. Kukiel), pracował jako inżynier. Przebywał za granicą do 1938, kiedy rodzina powróciła do Polski. Z wybuchem II wojny światowej rodzice zdołali uciec z nim do Paryża. W 1941 zorganizowano mu szkolenie w kolegium jezuickim, Le Caousou w Tuluzie. Na początku 1944 mając 15 lat uciekł ze szkoły i dołączył do partyzantki hiszpańskiej anty-Francowej i brał udział wyzwoleniu miasta Tuluzy. W 1946 zdał baccalaureat.
W 1959 redaktor Le Figaro, Pierre Brisson, wysłał go do Moskwy na placówkę stałego korespondenta[2]. Po roku, ponieważ redakcja w Paryżu wniosła zmiany odwrotne w jednym z jego raportów ze Związku Radzieckiego na temat, jak źle rosyjskie kobiety przyjęły najnowszą kolekcję Diora, podał się na dymisję na znak protestu i wrócił do Paryża, gdzie wziął się za pisanie pierwszej noweli, Le Mauvais Cas (Zły przypadek). Następnie wrócił do telewizji francuskiej, (ORTF) do końca lat 60.
Filmowiec
W lipcu 1968 zaklada z Christine Chardin la société de production les Cinéastes Indépendants de Paris (CINDEP)[3] i zostaje niezależnym producentem filmowym. W 1976 wrócił do Polski aby zrobić film dokumentalny pod tytułem Dzieci Lenina i Jana XXIII-go[4].
Les grandes énigmes de la Seconde Guerre mondiale (ouvrage collectif), Éditions de Saint-Clair, 1966
Aux urnes, citoyens..., Flammarion, 1972
Les grandes énigmes de la Libération, avec Claude Couband et Michel Honorin, présentation de Bernard Michal, Éditions de Crémille, 1973
Le Destin dramatique des Kennedy, Éditions Famot, 1973
Aéropostale, Hachette, 1980
Histoire inconnue de la Libération, avec Edmond Bergheaud et Jean Lanzi, Éditions de Crémille, 1994
Przypisy
↑ Kaiser, Wolfram et Kosicki, Piotr. Political Exile in the Global Twentieth Century: Catholic Christian Democrats in Europe and the Americas, page 168 (po angielsku). Belgique: S.l.: LEUVEN UNIVERSITY PRESS. 2021 .ISBN 946-27030-78
