Álvaro Alcalá Galiano

Álvaro Alcalá Galiano
Ilustracja
Álvaro Alcalá Galiano (1927)
Data i miejsce urodzenia

21 maja 1873
Bilbao

Data i miejsce śmierci

27 listopada 1936
Paracuellos de Jarama

Narodowość

hiszpańska

Dziedzina sztuki

malarstwo

Epoka

kostumbryzm, malarstwo pejzażowe, malarstwo ścienne

Álvaro Alcalá Galiano y Vildósola (ur. 21 maja 1873 w Bilbao, zm. 27 listopada 1936 w Paracuellos de Jarama) – hiszpański malarz.

Życiorys

Urodził się i wychował w Kraju Basków, w rodzinie arystokratycznej. Jego pierwszymi nauczycielami w malarstwie byli Antonio Lecuona i Adolph Guiard. Miał możliwość przeprowadzki do Paryża, jednak jego rodzina postanowiła wysłać go na studia do Madrytu, gdzie uczył się od artystów takich jak José Jiménez Aranda i Joaquín Sorolla y Bastida. Pracował również dla hiszpańskiego dziennika ABC.

Był organizatorem wystaw w Bilbao i San Sebastian oraz prezesem Stowarzyszenia Hiszpańskich Malarzy i Rzeźbiarzy. W 1902 roku wyjechał do francuskiej Bretanii, a następnie do Holandii i Niemiec. Za granicą rozwinął swój malarski styl i skupił się na scenkach rodzajowych wpisując się w ramy hiszpańskiego kostumbryzmu. Był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli malarstwa pejzażowego i malarstwa ściennego w pierwszej połowie XX wieku. Dekorował ściany Pałacu Sprawiedliwości i gmach Ministerstwa Marynarki Wojennej w Madrycie[1].

W czasie hiszpańskiej wojny domowej opowiedział się za prawicą, w 1936r został rozstrzelany w Paracuellos de Jarama.

Wyróżnienia

Otrzymał następujące nagrody na Krajowej Wystawie Sztuk Pięknych w Madrycie:

  • III Medal w 1897 i 1899.
  • II Medal w 1901 roku.
  • I Medal w 1920 roku[2], za obraz La senda (obecnie w Muzeum Prado).

W 1910 roku otrzymał III Medal w Salonie Paryskim i II Medal na Międzynarodowej Wystawie w Buenos Aires, a w 1916 r. otrzymał grand prix na Międzynarodowej Wystawie w Panamie.

Galeria

Przypisy

  1. Juan Antonio Gaya Nuño: La pintura española del siglo XX. Ibérico Europea de Ediciones, 1972, s. 124.
  2. José Francés: El año artístico 1920. Editorial „Mundo Latino”, 1921, s. 264.

Bibliografia