Zygmunt Orłowski s. Franciszka (ur. 5 lutego 1926 w Konopówce pow. Tarnopol na Ukrainie, zm. 8 lipca 1984 w Gdańsku) – pułkownik dyplomowany Wojska Polskiego, uczestnik walk w II wojnie światowej.
Życiorys
Absolwent Oficerskiej Szkoły Artylerii w Riazaniu z 1945 oraz Akademii Sztabu Generalnego im. Karola Świerczewskiego w Rembertowie z 1965 (z wyróżnieniem). Po ukończeniu szkoły oficerskiej został skierowany do 6 Brygady Artylerii Lekkiej wchodzącej w skład 2 Łużyckiej Dywizji Artylerii.
W okresie II wojny światowej brał udział w walkach o Wał Pomorski w 1945 r. oraz w forsowaniu Nysy. Odznaczony m.in. Krzyżem Walecznych i Złotym Krzyżem Zasługi.
W latach 1975–1982 pełnił obowiązki Komendanta Wojskowej Komendy Uzupełnień w Gdyni.
Do rezerwy został przeniesiony 14 lutego 1982 na podstawie Rozkazu Szefa Departamentu Kadr MON nr 0153 z 30 września 1981.
Został pochowany na Cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku (rejon II-Aleja Zasłużonych)[1].
Awanse
Wykształcenie
- 6 maja 1944 – 6 stycznia 1945 – Oficerska Szkoła Artylerii w Riazaniu;
- 1 października 1946 – 12 października 1947 – kurs Dowódców Batalionów przy CW ART;
- 1 października 1961 – 31 lipca 1965 – Akademia Sztabu Generalnego im. Gen. K. Świerczewskiego w Rembertowie;
- 30 kwietnia 1979 – kurs Komendantów Wojskowych Komend Uzupełnień w Łodzi.
Stanowiska
Odznaczenia
Zobacz też
Przypisy