W czasie I wojny światowej walczył w szeregach Zaamurskiego Okręgu Samodzielnego Korpusu Straży Granicznej (ros. Отдельный корпус пограничной стражи). Jego oddziałem macierzystym był 6 Zaamurski Konny Pułk Straży Granicznej (ros. 6-й Заамурский пограничный конный полк)[3].
1 czerwca 1921 pełnił służbę w Okręgowej Komendzie Transportów Wojskowych w Warszawie, a jego oddziałem macierzystym był 16 puł.[5] Został awansowany do stopnia podpułkownika kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[6][7]. Po wojnie pozostawał oficerem 16 pułku ułanów, stacjonującego Bydgoszczy[8][6]. Jako oficer nadetatowy jednostki w 1923, 1924 pełnił stanowisko szefa Wojskowego Wydziału Kolejowego Warszawa[9][10].
6 października 1922 zajął piąte miejsce w mistrzostwa Polski wojska w strzelaniu[11]. W sierpniu 1923 wygrał zawody w pięcioboju nowoczesnym o mistrzostwo Okręgu Korpusu I[12]. 11 maja 1924 zajął drugie miejsce w zawodach strzeleckich OK I[13].
Z dniem 15 stycznia 1925 został przeniesiony do 4 pułku strzelców konnych w Płocku na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy pułku[14][15]. 1 stycznia 1928 został mianowany pułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 2. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[16]. W marcu 1929 został przeniesiony do kadry oficerów kawalerii z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Wojskowego Zakładu Remontu Koni na stanowisko zarządcy Zapasu Młodych Koni w Jarosławiu[17]. W 1932 był zarządcą Zapasu Młodych Koni w Górze Kalwarii[18]. Na przełomie 1933/1934 był oficerem Kierownictwa Remontów Koni. Z dniem 30 czerwca 1934 został przeniesiony w stan spoczynku[19].
7 października 1935 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[2].
Uwagi
↑26 stycznia 1934 ogłoszono sprostowanie imienia z „Zygmunt” na „Zygmunt Antoni” oraz daty urodzenia z „24 lutego 1885” na „5 lutego 1885”[1].
.jpg)
.jpg)
