Zoran Žižić, cyr. Зоран Жижић (ur. 4 marca 1951 w Titogradzie[1], zm. 4 stycznia 2013[2] w Podgoricy) – czarnogórski polityk, prawnik i nauczyciel akademicki, w latach 2000–2001 premier Federalnej Republiki Jugosławii.
Życiorys
Syn prominentnego działacza komunistycznego. Ukończył szkołę średnią w rodzinnej miejscowości, następnie studia prawnicze na Uniwersytecie w Belgradzie. Pracował jako asystent i wykładowca na Uniwersytecie Czarnogóry. Był członkiem Związku Komunistów Jugosławii, nie pełnił funkcji w jego strukturach. W działalność polityczną zaangażował się pod koniec lat 80., uczestniczył w protestach w ramach tzw. antybiurokratycznej rewolucji. W okresie przemian politycznych został członkiem powstałej w 1991 Demokratycznej Partii Socjalistów Czarnogóry, pełnił funkcję jej wiceprzewodniczącego. Zasiadał w parlamencie federalnym Jugosławii, brał udział w opracowaniu czarnogórskiej i jugosłowiańskiej konstytucji[1]. W latach 1991–1996 sprawował urząd wicepremiera w rządzie Czarnogóry[3]. W okresie konfliktu w DPS opowiedział się po stronie Momira Bulatovicia, został wiceprzewodniczącym powołanej przez tegoż Socjalistycznej Partii Ludowej Czarnogóry[1], kierował też klubem poselskim partii[4].
Od listopada 2000 do lipca 2001 sprawował urząd premiera Federalnej Republiki Jugosławii[5]. Urząd objął wkrótce po obaleniu Slobodana Miloševicia, co przyczyniło się też do upadku rządu Momira Bulatovicia. Zoran Žižić podał się do dymisji w ramach sprzeciwu wobec ekstradycji Slobodana Miloševicia, wydanego celem przeprowadzenia procesu przed Międzynarodowym Trybunałem Karnym dla byłej Jugosławii[6].
W 2005 pozbawiony wszelkich funkcji partyjnych w SNP[4]. W 2006 założył nowe ugrupowanie pod nazwą DSJ[7]. W tym samym roku w pierwszych wyborach w niepodległej Czarnogórze uzyskał mandat posła do Zgromadzenia Czarnogóry[8].
Przypisy
