Zielona Lewica (Holandia)

Zielona Lewica
GroenLinks
Ilustracja
Państwo

 Holandia

Skrót

GL

Lider

Jesse Klaver

Data założenia

24 listopada 1990

Adres siedziby

Partijbureau GroenLinks, Sint Jacobsstraat 12, Utrecht

Ideologia polityczna

zielona polityka, socjaldemokracja

Liczba członków

40 621 (2024)[1]

Członkostwo
międzynarodowe

Europejska Partia Zielonych

Grupa w Parlamencie
Europejskim

Zieloni - Wolny Sojusz Europejski

Młodzieżówka

DWARS

Barwy

     zielony      czerwony

Obecni posłowie
13/150
Obecni senatorowie
7/75
Obecni eurodeputowani
4/31
Strona internetowa

Zielona Lewica (niderl. GroenLinks, GL) – holenderska centrolewicowa partia polityczna należąca do Europejskiej Partii Zielonych.

Historia

Partia powstała z połączenia kilku ugrupowań o charakterze chrześcijańskim i lewicowym: Komunistycznej Partii Holandii, Partii Radykałów, Pacyfistycznej Partii Socjalistycznej i Ewangelickiej Partii Ludowej[2].

Ugrupowanie to tworzy sojusz polityczny z Partią Pracy[3], a część członków obu ugrupowań postuluje nawet stworzenie w przyszłości jednej partii[4]. Na ten moment oba środowiska tworzą wspólne kluby w obu izbach parlamentu[5][6].

Program

Propozycje wyborcze partii łączą w sobie postulaty lewicowe i ekologiczne. Część programu komitetu[7], w ramach którego ta partia brała udział w ostatnich wyborach parlamentarnych, to:

  • podwyższenie płacy minimalnej i obniżenie podatku dochodowego
  • określenie maksymalnej wysokości czynszu przy wynajmowaniu mieszkania
  • inwestowanie w rozbudowę transportu kolejowego kosztem transportu lotniczego
  • ochrona praw osób LGBT i przeciwdziałanie zachowaniom rasistowskim
  • ograniczenie wydobywania gazu przy jednoczesnym inwestowaniu w odnawialne źródła energii i modernizację energetyczną budynków mieszkalnych
  • wprowadzenie dodatkowych podatków nakładanych od emisji zanieczyszczeń do środowiska

Poparcie w wyborach

Wybory do Izby Reprezentantów

Wybory Lider[8] Wyniki[9] Mandaty +/− Rząd
Głosy %
1989 Maria Beckers-de Bruijn 362 304 4,07 (#6)
6/150
 Nowa Opozycja
1994 Ina Brouwer 311 399 3,47 (#6)
5/150
 1 Opozycja
1998 Paul Rosenmöller 625 968 7,27 (#5)
11/150
 6 Opozycja
2002 Femke Halsema 660 692 6,95 (#5)
10/150
 1 Opozycja
2003 495 802 5,14 (#6)
8/150
 2 Opozycja
2006 453 054 4,6 (#6)
7/150
 1 Opozycja
2010 628 096 6,67 (#7)
10/150
 3 Opozycja
2012 Jolande Sap 219 896 2,33 (#8)
4/150
 6 Opozycja
2017 Jesse Klaver 959 600 9,13 (#5)
14/150
 10 Opozycja
2021 537 584 5,16 (#7)
8/150
 6 Opozycja
2023a 1 643 073 15,75 (#2)
13/150
 5 Opozycja

a. Wspólny start w wyborach z Partią Pracy, w ramach którego koalicji udało się zdobyć w sumie 25 mandatów[10].

Przypisy

  1. ↑ GroenLinks ledentallen (1990-) [online], www.rug.nl [dostęp 2024-02-28] (niderl.).
  2. ↑ "GroenLinks", parlement.com
  3. ↑ PvdA/GroenLinks alliance unveils election program for 2023 | NL Times [online], nltimes.nl [dostęp 2024-02-02] (ang.).
  4. ↑ Prominente PvdA'ers en GroenLinksers ondanks regels al lid van elkaars partij [online], nos.nl, 31 stycznia 2023 [dostęp 2024-02-02] (niderl.).
  5. ↑ Debbie, GroenLinks-PvdA [online], www.tweedekamer.nl [dostęp 2024-02-02] (niderl.).
  6. ↑ GroenLinks-PvdA-fractie [online], www.eerstekamer.nl [dostęp 2024-02-02] (niderl.).
  7. ↑ Standpunten [online], GroenLinks-PvdA [dostęp 2024-02-28] (niderl.).
  8. ↑ Political Leaders: The Netherlands [online], zarate.eu [dostęp 2024-01-29].
  9. ↑ Kiesraad - Verkiezingsuitslagen [online], www.verkiezingsuitslagen.nl [dostęp 2024-02-28].
  10. ↑ Daniela Brucoli, Dutch elections 2023: the impact at national and European level [online], Publyon, 19 grudnia 2023 [dostęp 2024-02-02] (ang.).