Zieleń brylantowa

Nazewnictwo Inne nazwy i oznaczenia zieleń brylantowa G, zieleń malachitowa G, zieleń anilinowa
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C27H34N2O4S
Masa molowa	482,63 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	633-03-4
PubChem	12449
SMILES CCN(CC)C1=CC=C(C=C1)C(=C2C=CC(=[N+](CC)CC)C=C2)C3=CC=CC=C3.OS(=O)(=O)[O-]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2017-06-12] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki Uwaga Zwroty H H302, H319 Zwroty P P305+P351+P338
Podobne związki
Podobne związki	zieleń brylantowa BS
Multimedia w Wikimedia Commons

Zieleń brylantowa – organiczny związek chemiczny z grupy barwników trifenylometanowych (anilinowych), podobny do zieleni malachitowej, od której różni się obecnością grup etylowych zamiast metylowych przy atomach azotu oraz anionem wodorosiarczanowym, HSO−
4 (zieleń malachitowa zawiera anion chlorkowy, Cl−
).

W medycynie zieleń brylantowa, podobnie jak fiolet gencjanowy, jest stosowana w lecznictwie (w Polsce obecnie bardzo rzadko, ze względu na trudną dostępność) jako środek antyseptyczny do dezynfekcji skóry i ran, w roztworach wodnych i spirytusowych o stężeniu 1–2%, rzadziej jako maść i w innych postaciach leku recepturowego. Znana pod nazwą farmaceutyczną viride nitens. W krajach byłego ZSRR powszechnie używana jako środek odkażający potocznie nazywany „zielonką” (ros. зелёнка). Jest składową środka opatrunkowego – lakieru Nowikowa.

Ponadto może być używana do barwienia wełny i jedwabiu.

• 
  Rosyjska зелёнка.
• 
  Zastosowanie „zielonki” w leczeniu ospy w Rosji.

• PiotrP. Kubikowski PiotrP., WojciechW. Kostowski WojciechW., Farmakologia. Podstawy farmakoterapii, Państwowe Zakłady Wydawnictw Lekarskich, 1979 . Brak numerów stron w książce
• Poradnik Terapeutyczny, PiotrP. Kubikowski (red.), wyd. 2, Państwowe Zakłady Wydawnictw Lekarskich, 1969 . Brak numerów stron w książce
• Poradnik Terapeutyczny, PiotrP. Kubikowski (red.), wyd. 3, Państwowe Zakłady Wydawnictw Lekarskich, 1975 . Brak numerów stron w książce