Zhuanxu (chiń. 顓頊) – pradawny władca chiński należący do grupy pięciu legendarnych cesarzy z okresu Wu Di. Według tradycji konfucjańskiej panował w latach 2513-2435 p.n.e., był synem Huang Di[1] i następcą Shaohao.
W prastarych wierzeniach chińskich uznawany jest za władcę północnej części świata. Stoczył zwycięską walkę z Gonggongiem o panowanie nad światem. Wierzono iż był ojcem licznych demonów zsyłających choroby, m.in. Wanglianga oraz że do sprawowania władzy wykorzystywał siły nadprzyrodzone, znacznie pogłębił wiedzę w zakresie astronomii, dał początek muzyce i udoskonalił system kalendarzowy.
Przypisy
- ↑ Początki dziejów. Powstanie starożytnej cywilizacji chińskiej, [w:] WitoldW. Rodziński WitoldW., Historia Chin, Ossolińskich, 1992, s. 16, ISBN 83-04-03821-8 .
Bibliografia
- Mieczysław Jerzy Künstler: Mitologia chińska. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Auriga, 2006. ISBN 83-922635-4-5. Brak numerów stron w książce
