Zenon Jan Staszek (ur. 20 grudnia 1890 w Tomaszowie Rawskim, zm. 1968) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego, awansowany na pułkownika przez władze RP na uchodźstwie.
Życiorys
Urodził się 20 grudnia 1890 w Tomaszowie Rawskim (od 1926 Mazowiecki), w rodzinie Jakuba i Józefy z d. Kopczyńskiej[1][2]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. W stopniu podporucznika od 1919 był żołnierzem Siedleckiego Okręgowego Pułku Piechoty po czym odszedł do Szkoły Artylerii[3]. W stopniu podporucznika uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 9 pułku artylerii polowej, a za swoje czyny otrzymał Order Virtuti Militari[4][5].
Został awansowany do stopnia kapitana artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[6][7]. W 1923 pozostawał oficerem 9 pułku artylerii polowej w Białej Podlaskiej[8]. Z dniem 1 grudnia 1924 został przeniesiony do 20 pułku artylerii polowej w Prużanie[9][10][5][5]. W marcu 1927 roku został przeniesiony z Dowództwa Flotylli Pińskiej do 20 pap[11]. 18 lutego 1928 roku został awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 21. lokatą w korpusie oficerów artylerii[12]. Z dniem 1 kwietnia 1928 został przeniesiony do kadry oficerów artylerii z równoczesnym przydziałem do 1 dywizjonu pociągów pancernych w Jabłonnie na stanowisko dowódcy pociągu pancernego nr 2[13][14]. Z dniem 1 sierpnia 1929 roku został przeniesiony do 5 pułku artylerii ciężkiej w Krakowie na stanowisko dowódcy dywizjonu[5], z równoczesnym pozostawieniem na kursie dowódców dywizjonów[15]. W marcu 1930 roku został przesunięty na stanowisko kwatermistrza, a w marcu 1932 roku ponownie przesunięty na stanowisko dowódcy dywizjonu[16][17][18]. W 1936 roku został przeniesiony w stan spoczynku i mianowany podpułkownikiem z 3. lokatą w korpusie oficerów artylerii[19] .
Podczas II wojny światowej został oficerem Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR i w stopniu podpułkownika był dowódcą formowanego od 1942 9 pułku artylerii lekkiej[20]. Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Zmarł w 1968[21].
Ordery i odznaczenia
Przypisy
- ↑ a b Kolekcja VM ↓, s. 1.
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-10-07] (pol.).
- ↑ Jerzy Garbaczewski. Kadra oficerska 22 pułku piechoty (Siedlce) w latach 1918–1921. „Szkice Podlaskie”. 188, s. 186, 2000.
- ↑ Józef Nowak: Zarys historji wojennej 9-go pułku artylerii polowej. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, s. 40.
- ↑ a b c d Kolekcja VM ↓, s. 4.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 820.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 743.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 731.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 125 z 28 listopada 1924 roku, s. 704.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 674.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 lutego 1927 roku, s. 64.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928 roku, s. 48.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 148.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 433, 457.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 193.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 116.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 225.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 182, 705.
- ↑ Rybka i Stepan 2004 ↓.
- ↑ Szczurowski 2001 ↓, s. 206.
- ↑ Zenon J. Staszek. ancestry.co.uk. [dostęp 2017-05-26]. (ang.).
- ↑ Komunikat o nadaniu Orderu "Odrodzenia Polski". „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 3, s. 8, 24 kwietnia 1969. „za wybitne zasługi położone dla Rzeczypospolitej Polskiej na polu pracy organizacyjnej i wyszkoleniowej”.
- ↑ Kolekcja VM ↓, s. 3.
Bibliografia
