| Data i miejsce urodzenia
|
16 lutego 1898
Opole k. Puław
|
| Data i miejsce śmierci
|
20 kwietnia 1957
Edynburg
|
Zenon Małłysko (ur. 16 lutego 1898 w Opolu k. Puław, zm. 20 kwietnia 1957 w Edynburgu[1]) – żołnierz, pięcioboista, olimpijczyk z Amsterdamu 1928.
Życiorys
Żołnierz Legionów Polskich. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, odznaczony Krzyżem Walecznych. Wszechstronny sportowiec. Był mistrzem Polski w pięcioboju nowoczesnym (1929) i wicemistrzem (1927).
Na igrzyskach olimpijskich w 1928 zajął 12. miejsce (najlepsze ze startujących Polaków).
Na kapitana awansował ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 roku i 77. lokatą w korpusie oficerów artylerii. Pełnił wówczas służbę w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu[2].
Na rozegranych w dniach 24-26 lutego 1933 roku we Lwowie zawodach szermierczych o mistrzostwo wojska zwyciężył w szpadzie wśród oficerów, w grupie olimpijskiej i został mistrzem wojska na 1933 rok[3].
W czasie wojny obronnej 1939 walczył w szeregach 6 pułku artylerii lekkiej. Po jej zakończeniu przez Węgry, Włochy i Francję przedostał się do Wielkiej Brytanii, przewożąc razem z Franciszkiem Kublinem ocalony sztandar pułku[4]. Po II wojnie światowej pozostał na emigracji. Został pochowany na cmentarzu w Liberton, przedmieściu Edynburga.
Przypisy
- ↑ Rocznik Polonii 1958-59, pod red. Olgierda Jeżewskiego, wyd. Taurus 1958, s. 415
- ↑ Rocznik oficerski 1932, s. 197, 814.
- ↑ Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 7 z 26 maja 1933 r., obwieszczenie Biura Ogólno Organizacyjnego M.S.Wojsk. L. 2560-11 Wyszk.
- ↑ Jan Pabich Niezapomniane karty, wyd. Warszawa 1982, s. 409
Bibliografia
