Zegarynka – usługa telefoniczna na bieżąco informująca dzwoniącego o aktualnym czasie. Polski numer zegarynki to 19226.

W Polsce po raz pierwszy zastosowano urządzenie tego typu (własnego patentu) w 1936 roku – najprawdopodobniej głosu użyczyła Ana Lina Häggberg, córka dyrektora technicznego firmy Ericsson, ale zastąpiła ją wybrana w listownym głosowaniu aktorka Lidia Wysocka^[1]. Pierwszymi miastami wyposażonymi w zegarynkę były Katowice (numer 06^[2]), Warszawa (numer 05^[3]), Gdynia, Toruń i Kraków (w lipcu 1936^[4]). Przedwojenna zegarynka stała się nawet tematem jednego z felietonów satyrycznych Stefana Wiecheckiego^[5].

W latach 80. zegarynka była wykorzystywana do obchodzenia wyższych kosztów rozmów międzymiastowych (połączenie z zegarynką było naliczane jak miejscowe), gdyż istniała możliwość usłyszenia innych osób dzwoniących na zegarynkę w tym samym momencie^[1].

Szwedzka zegarynka nazywana jest Fröken Ur, fińska – Neiti Aika, norweska: Fröken Ur, a holenderska „Ciocia Cor”, od imienia nauczycielki Cor Hoogendam, która w tym kraju użyczyła jej głosu jako pierwsza^[1].

• Network Time Protocol
• Precision Time Protocol
• NITZ
• Główny Urząd Miar
• National Institute of Standards and Technology Department of Commerce
• United States Naval Observatory#Czas

Zobacz hasło zegarynka w Wikisłowniku

Zobacz multimedia związane z tematem: Zegarynka

• Mężczyźni oglądający zegarynkę podającą przez telefon czas zainstalowaną na poczcie. audiovis.nac.gov.pl. [dostęp 2014-05-29].
• Zegarynka podająca przez telefon czas zainstalowana na poczcie. audiovis.nac.gov.pl. [dostęp 2014-05-29].