Zdzisław Ruciński
Poświęcenie kamienia węgielnego pod budowę kościoła w Krempnej w 1939 r. Drugi z prawej nadkom. Ruciński. Nadkom. Ruciński odczytuje akt erekcyjny. Zdzisław Wincenty Ruciński , ps. „Ruszczyc”[1] 13 lipca 1895 w Zwierzyńcu , zm. wiosną 1940 w Charkowie ) – rotmistrz Wojska Polskiego i nadkomisarz Straży Granicznej , działacz niepodległościowy, ofiara zbrodni katyńskiej .
Syn Władysława, leśnika i Ziemisławy z Tokarzewskich urodzony 13 lipca 1895 w Zwierzyńcu, [2] [1] [3] 1 pułku ułanów Legionów Polskich . Od 6 lutego do 4 kwietnia 1917 był słuchaczem kawaleryjskiego kursu podoficerskiego przy 1 pułku ułanów w Ostrołęce . Kurs ukończył z wynikiem bardzo dobrym. Posiadał wówczas stopień starszego ułana[4] kapralem . 21 lipca 1917, po kryzysie przysięgowym , został internowany w Szczypiornie , a następnie w Łomży [1]
Od 1918 ochotniczo w Wojsku Polskim. Uczestnik wojny z bolszewikami . Służył w 1 pułku szwoleżerów , a następnie jako podporucznik w 1 pułku strzelców konnych , w którym dowodził plutonem i był adiutantem I dywizjonu[1] [5]
Następnie pełnił służbę w 3 pułku strzelców konnych w Wołkowysku [6] [7] [8] porucznika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 391. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 – kawalerii)[6] Korpusu Ochrony Pogranicza [9] 23 pułku ułanów w Podbrodziu [10] [11] [12] [13] Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie [14] Straży Granicznej , do dnia 31 maja 1933[15] [16] [17]
W późniejszym okresie nadkomisarz Straży Granicznej, od 27 maja 1933 kierownik Inspektoratu Granicznego „Jasło” w Jaśle .
W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku, po agresji ZSRR na Polskę , dostał się do niewoli sowieckiej i przetrzymywano go w obozie w Starobielsku [2] NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach [2] Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie [18] [2]
5 października 2007 Minister Obrony Narodowej – decyzją nr 439/MON[19] majora [20] [21] [22] [23] [24] [25]
Ordery i odznaczenia
15 września 2009 na ścianie budynku przy ul. St. Wyspiańskiego 4 w Jaśle (w latach 1938–1939 siedziba Komendy Obwodu Jasło Straży Granicznej) uroczyście odsłonięto tablicę pamiątkową poświęconą trzem ostatnim komendantom Straży Granicznej Obwodu Jasło, ofiarom zbrodni katyńskiej: nadkomisarzowi Zdzisławowi Rucińskiemu, nadkomisarzowi Edwardowi Okulskiemu i komisarzowi Józefowi Bocheńskiemu .
Przypisy
↑ a b c d Żołnierze Niepodległości : Ruciński Zdzisław Wincenty . Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2022-07-31].↑ a b c d e Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓
↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa . Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-07-31].↑ CAW ↓
↑ Spis oficerów 1921 ↓
↑ a b Lista starszeństwa 1922 ↓
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓
↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓
↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓
↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [dostęp 2024-09-17] (pol. ) .↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [dostęp 2024-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol. ) .↑ Żołnierze Wojska Polskiego – Uroczysty Apel Pamięci 9 listopada 2007, plac marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie ↑ Bożena Łojek : Pośmiertne awansowanie żołnierzy i funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej zamordowanych w 1940 r. w ZSRR w wyniku zbrodni katyńskiej , [w:] Zeszyty Katyńskie (nr 23), Warszawa 2008, s. 215, 225↑ Funkcjonariusze Straży Granicznej – Uroczysty Apel Pamięci 9 listopada 2007, plac marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [dostęp 2024-08-26] (pol. ) .↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” . Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].↑ M.P. z 1931 r. nr 179, poz. 260 Ruciański Zdzisław Wincenty.↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓
↑ a b Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓
↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
Bibliografia
Komenda Legionów (Dowództwo Polskiego Korpusu Posiłkowego) . Centralne Archiwum Wojskowe . [dostęp 2017-11-07].Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych . [dostęp 2022-01-19].Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r . Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.Lista starszeństwa oficerów zawodowych Rocznik Oficerski 1923 Rocznik Oficerski 1924 Rocznik Oficerski 1928 Rocznik Oficerski 1932 Rocznik oficerów kawalerii Rocznik Oficerski Rezerw 1934 Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2 .
