Po wojnie wstąpił do WP w Łodzi. Od września 1945 do grudnia 1946 był pierwszym polskim komendantem Szczecina. W latach 1947 do 1949 był dowódcą 1 Warszawskiego Pułku Czołgów. Ukończył Akademię Sztabu Generalnego. W latach 1957–1959 dowodził 16 Dywizją Pancerną w Elblągu[1]. W 1961 awansowany na stopień generała brygady i mianowany zastępcą dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego do spraw liniowych. Następnie inspektor w Inspektoracie Szkolenia MON. W 1972 roku został przeniesiony w stan spoczynku. Aktywny działacz Ligi Obrony Kraju. W 1989 roku awansowany do stopnia generała dywizji w stanie spoczynku.