Zbigniew Fabierkiewicz

Zbigniew Fabierkiewicz, ps. Tadeusz Gniewicz (ur. 1882, zm. 8 stycznia 1919 w Łapach) – polski i rosyjski działacz ruchu robotniczego, publicysta.

Publikował w gazetach lewicowych, był związany z ruchami robotniczymi. W 1905 wstąpił do Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy. Po rewolucji w 1905 wyjechał do Rosji, tam nadal zajmował się pracą dziennikarską. Brał czynny udział w Rewolucji Październikowej. W 1917 był współzałożycielem rosyjskiej "Trybuny". Kierownik Wydziału Prasowego Komisariatu do Spraw Polskich [1] i redaktor naczelny urzędowego organu Komisariatu Polskiego "Wiadomosci Komisariatu". W styczniu 1918 roku został wybrany na zastępcę członka Centralnego Komitetu Wykonawczego grup SDKPiL w Rosji[2]. Członek Komisji Rewizyjnej Ogólnorosyjskiego Związku Wygnańców z ramienia grup SDKPiL w Rosji[3]. Delegat, z ramienia grup SDKPiL w Rosji, do Rady Polskich Organizacji Rewolucyjno - Demokratycznych[4]. Pod wpływem bolszewików stał się zwolennikiem prawa Polaków do samostanowienia o ojczyźnie[5]. Jako jeden z nielicznych polskich komunistów w bolszewickiej Rosji popierał leninowską koncepcję separatystycznego pokoju z państwami centralnymi, który to pokój miał dać czas na wzmocnienie się struktur państwa radzieckiego[6].

Zamordowany podczas powrotu do kraju na stacji kolejowej w Łapach przez polską żandarmerię wojskową. Nawet w czasach obecnych środowiska lewicowe upatrują w śmierci Zbigniewa Fabierkiewicza znamion mordu na zlecenie piłsudczyków[7].

W sierpniu 1920 roku w Łapach, po przejęciu władzy przez Tymczasowy Komitet Rewolucyjny Polski, planowano postawić pomnik pamięci męczenników sprawy robotniczej, który byłby poświęcony ofiarom mordu członków misji Rosyjskiego Czerwonego Krzyża oraz Zbigniewowi Fabierkiewiczowi.[8]

Przypisy

  1. ↑ Konrad Zieliński „O Polską Republikę Rad. Działalność polskich komunistów w Rosji Radzieckiej 1918 -1922“, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie – Skłodowskiej, ISBN 978-83-7784-269-0, s. 25
  2. ↑ Walentyna Najdus „Lewica polska w Kraju Rad 1918 – 1920“ PWN 1971, s. 61
  3. ↑ Walentyna Najdus „Lewica polska w Kraju Rad 1918 – 1920“ PWN 1971, s. 41
  4. ↑ Walentyna Najdus „Lewica polska w Kraju Rad 1918 – 1920“ PWN 1971, s. 31
  5. ↑ Niepodległościowe tradycje socjalizmu polskiego
  6. ↑ Walentyna Najdus „Lewica polska w Kraju Rad 1918 – 1920“ PWN 1971, s. 71
  7. ↑ Laurka dla Piłsudskiego, lewica.pl z 23 lipca 2009
  8. ↑ Pamięci męczenników sprawy robotniczej, [w:] Goniec Czerwony, nr 6, 13 sierpnia 1920, Białystok, str. 2

Linki zewnętrzne