Zbigniew Buczkowski

Zbigniew Buczkowski (2012)
Data i miejsce urodzenia	20 marca 1951 Warszawa
Zawód	aktor
Współmałżonek	Jolanta Buczkowska
Lata aktywności	od 1972
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Zbigniew Buczkowski (ur. 20 marca 1951 w Warszawie) – polski aktor filmowy, estradowy, telewizyjny i teatralny, scenarzysta i reżyser.

Jest synem Zdzisławy i Mariana Buczkowskich, którzy pracowali w PLL LOT^[1]. Jego ojciec był pilotem, który zginął w katastrofie lotniczej w listopadzie 1951. Ma dwóch braci, starszego o trzy lata Waldemara i młodszego o dwa lata Mariana^[2]. Jego ciotką ze strony matki była Lucyna Szczepańska, a wujem – Feliks Szczepański^[3]. Mieszkał na Czerniakowie^[4], obok wytwórni filmowej przy ulicy Chełmskiej, gdzie statystowała sąsiadka, z której pomocą w wieku 10 lat wystąpił pierwszy raz jako statysta w filmie^[5][6]. W młodości przez trzy lata trenował boks w klubie Legia Warszawa^[7].

W 1970 ukończył Technikum Mechaniczno-Elektryczne w Warszawie^[8].

W 1972 zadebiutował epizodyczną rolą kelnera w filmie Janusza Kondratiuka (z którym zaprzyjaźnił się^[4]) Dziewczyny do wzięcia^[9]. Zaważyło to na decyzji porzucenia wyuczonego zawodu, by poświęcić się aktorstwu. Grał niewielkie role w kolejnych filmach, a w 1977 pojawił się w głównej roli w filmie Tomasza Zygadło Rebus^[9]. Zdawał do szkoły filmowej, jednak nie dostał się^[10].

Na początku lat 80. zadebiutował w Teatrze Komedii w Warszawie rolą w sztuce Jonasza Kofty i Stefana Friedmanna Fachowcy, czyli po prostu robota w reżyserii Jerzego Gruzy. Od 17 grudnia 1983 występował w podwójnej roli – Naukowca i skrzypka Stasia – w sztuce Andrzeja Kondratiuka Koniec ery menelików w reżyserii Janusza Kondratiuka^[11]. W 1986 zdał estradowy egzamin eksternistyczny^[12]. Po prawie trzech latach zakończył współpracę z Komedią, chcąc skupić się na karierze filmowej^[13].

Popularność przyniosły mu role w serialach telewizyjnych: Henryka Lermaszewskiego w Domu^[14], Wiesława Graczyka w Graczykach, Zbyszka Pyciakowskiego w Świętej wojnie i Kazimierza Barskiego w Lombardzie. Życiu pod zastaw. Za rolę w Graczykach był nominowany do nagrody Telekamery 2001 dla ulubionego aktora.

W 2011 nagrał album studyjny pt. Koło kina, na którym znalazły się kompozycje Andrzeja Rutkowskiego do słów Jacka Cygana i Marka Gaszyńskiego^[15].

W październiku 2014 wydał autobiografię pt. Pisz pan książkę!^[16].

Od 1981 żonaty z Jolantą^[17]. Mają córkę Hannę (ur. 1982) i syna Michała (ur. 1984)^[18]. Mieszka w Piasecznie^[19].

7 października 2010 został prawomocnie skazany przez Sąd Okręgowy w Suwałkach na karę grzywny 6 tys. złotych za wyłudzenie zaświadczenia ukończenia kursu na prawo jazdy^[20].

Produkcja filmowa

• 1982–1986: Blisko, coraz bliżej

• 2003 – odciśnięcie dłoni na Promenadzie Gwiazd podczas VIII Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach
• 2004 – Kryształowy Granat dla najlepszego aktora komediowego w plebiscycie publiczności na VIII Festiwalu Filmów Komediowych w Lubomierzu
• 2009 – Monidło nagroda dla najlepszego aktora niezawodowego wręczana podczas festiwalu Jana Himilsbacha w Mińsku Mazowieckim
• 2022 – Nagroda Specjalna TV Puls na gali Telekamery 2022

• Zbigniew Buczkowski w bazie IMDb (ang.)
• Zbigniew Buczkowski w bazie Filmweb
• Zbigniew Buczkowski w bazie filmpolski.pl
• Zbigniew Buczkowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09] .
• Zbyszek Buczkowski: Pisz pan książkę!. Warszawa: Muza, 2015. ISBN 978-83-7758-808-6.
• Zbigniew Buczkowski na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”