Zbigniew Brym, ps. Zdunin (ur. 1 lutego 1919 w Warszawie , zm. 1 grudnia 2006 tamże) – pułkownik Wojska Polskiego , fotografik i publicysta.
Por. Zbigniew Brym „Zdunin”, ppor. „Piotr” i kapelan ksiądz kapitan Antoni Czajkowski „Badur” z 3 kompanii por. „Zdunina” ze Zgrupowania „Chrobry II” na Dworcu Pocztowym w końcu sierpnia 1944 r. Fotografia Zbigniewa Bryma: Flaga na Dworcu Pocztowym (na rogu ulicy Żelaznej i Chmielnej w ostatnich dniach powstania warszawskiego Urodził się w Warszawie jako syn Józefa[1] Mieczysława (plutonowy podchorąży ps. „Tolimierz”, zginął w powstaniu warszawskim idąc na zbiórkę 3. kompanii). Ukończył Gimnazjum Państwowe im. Adama Mickiewicza w Warszawie . Po maturze na podstawie konkursu świadectw został przyjęty na Wydział Prawa Uniwersytetu Warszawskiego [2] Szkoły Podchorążych Saperów w Modlinie . Uczestnik wojny obronnej – walczył jako żołnierz Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie” gen. Kleeberga . Wzięty do niewoli w rejonie Twierdzy Brześć , uciekł ok. 23 września 1939 i przedostał się do Warszawy[1] TAP , zastępcą dowódcy kompanii oddziału saperskiego ZWZ . W powstaniu warszawskim dowódca 3. kompanii Zgrupowania „Chrobry II” . Od 7 września 1944 – podporucznik. Jest autorem fotografii dokumentalnych z okresu powstania. Po upadku powstania trafił do niewoli niemieckiej - od 5 października 1944 był jeńcem Stalagu 344 Lamsdorf , następnie od 19 października 1944 - Oflagu VII A Murnau [1]
Po powrocie do kraju represjonowany przez UB . Przez 3 lata był więziony bez wyroku w więzieniu przy ul. Rakowieckiej w Warszawie . Na wolność wyszedł po amnestii. Po wojnie zmienił nazwisko na Zdunin-Brym[1]
Był jedną z osób współpracujących w Radzie Honorowej Budowy Muzeum Powstania Warszawskiego .
Odznaczony Warszawskim Krzyżem Powstańczym [3]
Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A 18-7-28)[4]
W marcu 2014 część radnych m.st. Warszawy wnioskowała o nadanie imienia Zbigniewa Bryma rondu na skrzyżowaniu Alej Jerozolimskich i al. Jana Pawła II , przy Dworcu Centralnym . Większość jednak zagłosowała za nazwaniem ronda imieniem Czterdziestolatka [5]
Żelazna Reduta Grochem o ścianę. Zbiór pism – artykułów z lat 1946–2002
Przypisy
.jpg)
